پرورش گوسفند و بز و آینده آن در کشور

Publish Year: 1384
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 16,149

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

SHEEP02_001

تاریخ نمایه سازی: 30 تیر 1387

Abstract:

ارزش ناخالص ملی تولیدات گوسفند و بز سال 1380 کشور بالغ بر 7/6 میلیارد دلار برآورد شده است. این درآمد حاصل از تولید 400 هزار تن گوشت قرمز، 820 هزار تن شیر، 60 هزار تن پشم ، 8400 تن کرک و مو، 22 میلیون جلد پوست و 188 هزار تن امعاء و احشاء بوده است . بر اساس آمار مرکز آمار ایران، نسبت جمعیت روستایی به کل جمعیت کشور از 42/1 درصد در سال 1370 به 33/3 درصد در سال 1382 کا هش یافته است . تعداد بهره برداران بخش پرورش گوسفند و بز نیز با 32/2 درصد کاهش از 2/3 میلیون نفر به 1/56 میلیون نفر رسیده است . سهم جمعیت عشایر کشوراز حدود 38 % در سال 1342 به 2/1 درصد جمعیت کشور در سال 1376 تقلیل یافته است . در سر شماری کشاورزی سال 1382 مجموع گوسفند و بز کشور 57/3 میلیون راس بدست آمده است . بالغ بر 26 نژاد گوسفند و 7 نژاد بز در کشور وجود دارد و تنوع گوسفندان موجود کشور در بین گوسفندان دنبه دار جهان منحصر به فرد می باشد . پرورش گله های عشایری و اغلب گله های روستایی بصورت سنتی و کم بازده است . پرورش نیمه صنعتی گوسفند و بز بطور اغلب در پرورابندی ها و نگهداری در مزارع است . در معدودکشت و صنعت های بزرگ کشور پرورش گوسفند و بز بصورت صنعتی است و مدیریت آنها دولتی و یا تعاونی است . در حال حاضر نا آشنایی با فن آوریهای روز، مشکلات اقتصادی و کم سوادی بهره برداران حرفه گوسفنداری، سبب کاهش روز افزون بازده اقتصادی آن شده است . از طرفی توسعه شهر نشینی و جاذبه های شهری موجب کاهش دلبستگی نسل جوان به این حرفه و روی آوردن آنان به حرفه های دیگر شده است . پیش بینی می شود، در صورت ادامه یافتن روند کنونی، در ده سال آینده بقای این حرفه با خطرجدی روبرو شود و کاهش سهم 50 درصدی تولید گوشت قرمز و نیز سهم اشتغال مولد آن، برای جامعه جبران ناپذیر خواهد بود . براساس بررسی ها و مطالعات بعمل آمده، مشکلات و مسایل متعددی بر سر راه توسعه حرفه گوسفند داری وجود دارد . متاسفانه علیرغم وجود سازمان ها و دستگاههای متعدد و مرتبط با حرفه گوسفند داری همچون معاونت امور دام، سازمان دامپزشکی، شرکت پشتیبانی، مراکز و موسسات تحقیقاتی، واحد های آموزشی، ترویجی، امور عشایری، خدمات روستایی، سازمان جنگلها و مراتع، بانک ها، دانشگاهها، وزارت بازرگانی، وزارت صنایع و وزارت تعاون، نه تنها این حرفه توسعه نیافته بلکه با خطرجدی برای بقا و ادامه حیات روبرو شده است. نبود متولی موثر و کارآمد جهت سیاست گذاری، برنامه ریزی، هماهنگی و نظارت بر فعالیتهای دستگاههای ذیربط، مهمترین معضل این حرفه محسوب می شود . ارایه راهکارهای مناسب برای حفظ، احیا و توسعه حرفه گوسفند داری در کشور بر انجام اقدامات کوتاه، میان و بلند مدت استوار است . در اقدامات کوتاه مدت بایستی هدف اصلی افزایش بازدهی اقتصادی واحد ها از طریق بکار گیری فن آوریهای روز برای افزایش ضریب بره گیری از 0/7 کنونی به 1/4 باشد . همزمان با آن لازمست اقدامات مناسبی برای توسعه تشکل های صنفی، حمایت های مناسب از قبیل ارایه تسهیلات بانکی کم بهره با باز پرداخت طولانی مدت، توسعه خدمات بیمه ای و خرید تضمینی محصولات تولیدی صورت پذیرد . در میان و بلند مدت، ضمن توسعه سیس تم های نیمه صنعتی، با تمهیدات اصلاح نژادی و با بکار گیری فن آوریهای پیشرفته در جهت بهبود خصوصییات رشد، بازده تولید مثل، بهبود بازده غذایی و بهبود کمی و کیفی لاشه، می توان توسعه پایدار این حرفه را تضمین نمود . معرفی و توسعه سیستم های صنعتی پرورش گوسفندان گو شتی و بز های شیری، برای جلب سرمایه گذاران علاقمند و فارغ التحصیلان رشته های دامپروری نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

Authors

محمدرضا کیان زاد

اعضاء هیئت علمی موسسه تحقیقات علوم دامی کشور

علی اکبر قره داغی

اعضاء هیئت علمی موسسه تحقیقات علوم دامی کشور