سردرگمی دراصالت مدیریت دانش

امروزه هرگاه در دنیای علم مفهوم جدیدی ارائه می شود، اکثر شرکت های پیشرو برای پیاده سازی آن تلاش هایی را آغاز می کنند و در آنفعال می شوند. اصولا بیان مفاهیم، کار بسیار دشواری است و اگر بتوان مفهوم یک موضوع را به خوبی روشن نمود، بستری مفید و مؤثر برای ادامه ی راه سازمان ایجاد می گردد. به تجربه ثابت شده است که ماهیت و اصالت واقعی مدیریت دانش پیچیدہ و بغرنج است ؛ چرا که تمایز 9 تفاوت دانش با اطلاعات به صورتی واضح مشخص نشده است . دانش به عنوان ترکیبی از اطلاعات، تجارب، ارزش های ذهنی و محیطی شخصی تعریف شده و به شدت در حال تغییر و انتشار در بیرون از سازمان است. تسخیر دانش تجربی، اصطلاح نادرستی بوده و به زعم پیتر دراکر، کاری غیرممکن است، یکی از چالش های عمده ی مدیریت دانش، گذار از روش های مدیریت علمی تیلور به طرح ها و موضوعات نوینی می باشد که نام مدیریت دانش بر آن نهاده شده است با بررسی مقالات و تحقیق های اعلام شده در حوزه مدیریت دانش، می توان متوجه این موضوع شد که بسیاری از مقالات و پروژه ها اساسا در این حوزه نیستند و در حوزه هایی چون فناوری اطلاعات، رویکردهای کامپیوتری، مدیریت اثربخشی ومسائل سازمان می باشند که باعث شده مدیریت دانش مفهوم و اصالت واقعی خود را از دست بدهد. شاید بتوان علت این مبهم بودن را در ماهیت ترکیبی مدیریت دانش دانست. این مقاله بر آن است که ضمن تعریف دقیق و مشخص کردن ماهیت مدیریت دانش، مقالات پنج کنفرانس قبلی مدیریت دانش ایران را از سال ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۱ بررسی نموده و حوزه های این مقالات را در جدولی دسته بندی نماید