رابطه مدیریت دانش با عوامل سازمانی و نقش آن در ایجاد نوآوری در سازمانها

دانش به عنوان اساس و مهمترین عامل رقابت مطرح شده است و در کنار دانش، نوآوری نیز به عنوان مهمترین عامل جهت بقای شرکتهای فناور و دانش بنیان شناخته شده است. فرایند دانش آفرینی، همان تولید دانش و در نهایت تبدیل آن به محصولات و خدمات از طریق مفهوم نوآوری است. مدیریت دانش، فرآیندی است که به سازمانها کمک می کند تا اطلاعات و تخصصهای مهم بدون ساختار را که بخشی از حافظه سازمان بوده، شناسایی، انتخاب، سازمان دهی، منتشر و منتقل سازد. در واقع مدیریت دانش پشتیبان نوآوری، ایجاد کننده ایدههای جدید و بهرهبرداری از قدرت تفکر سازمان است. مدیریت دانش واسطهای کاملی در تأثیر فرهنگ سازمانی بر بهره وری سازمانی دارد و نقش واسطه ای جزئی بر تأثیر ساختار و استراتژی سازمانی بر بهره وری سازمانی دارد. در بین متغیرهای سازمانی، راهبرد سازمانی بر فرهنگ سازمانی، ساختار سازمانی، اثربخشی سازمانی و مدیریت دانش، فرهنگ سازمانی بر راهبرد سازمانی، ساختار سازمانی، اثربخشی سازمانی و مدیریت دانش، ساختار سازمانی بر اثربخشی سازمانی و مدیریت دانش و اثربخشی سازمانی و مدیریت دانش تأثیرگذار هستند. از طرف دیگر، اثربخشی سازمانی تأثیر پذیرترین و فرهنگ سازمانی تأثیرگذارترین متغیرها می باشند. با توجه به نقش و اهمیت زیاد مدیریت دانش در بهره وری سازمان و تاثیر روی عوامل و متغیرهای سازمانی و همچنین تاثیر مدیریت دانش در ایجاد نوآوری در سازمان، تحقیق حاضر با هدف تاثیر عوائل نختلف سازمان بر مدیریت دانش و همچنین نقش مدریت دانش در خلق نوآوری در سازمان و موانع و مفهوم مدریت دانش صورت گرفته است

Keywords:

ساختارسازمانی , فرهنگ سازمانی , مدیریت دانش , موانع , نوآوری