عطاالله گنجی خضرلک

صاحب نظران و روان شناسان در زمینه چگونگی تعریف پرخاشگری و علل آن اعتقادات نظری متفاوتی دارند و در این رابطه اساساً با هم توافق ندارند. هدف و موضوع اصلی در این تحقیق آن است که آیا باید پرخاشگری را براساس پیامدهای قابل دیدن آن تعریف کنیم یا بر اساس مقاصد شخصی که آن را نشان می دهند. گروهی از روان شناسان پرخاشگری طرف داری می کنند که به دیگران آسیب می رساند یا بالقوه می تواند آسیب برساند. پرخاشگری ممکن است بدنی باشد مانند لگد زدن، گاز زدن یا لفظی مانند فریاد زدن، و جنگلی به صورت تجاوز به حقوق دیگران و چه چیزی را به زور گرفتند،نقطه قوت این تعریف عینی بودن آن است که به رفتار قابل مشاهده اطلاق می گردد و نقطه ضعف آن این است که شامل بسیاری از رفتارهایی است که ممکن است به طور معمول پرخاشگری تلقی نشود می گردد.