مهرناز سعادت
علی عربانی دانا

هدف: یکی از راه های موثر برای کمک به کودکان استثنایی، ایجاد فضاهای آموزشی و توان بخشی مناسب و پویا برای آنها است. در این مقاله سعی شده است تا برخی از مهمترین نیازهای خاص در سطح مدارس شناسایی و معرفی شود تا مورد استفاده برنامهریزان آموزش و پرورش قرار گرفته و گامی در جهت بهبود وضعیت این قشر محروم ولی توانا باشد.روش: روش تحقیق در این مقاله بصورت کتابخانهای و میدانی می باشد.نتیجه گیری: کودکان مبتلا به نارسایی توجه و بیش فعالی و کودکان عادی در حرکات درشت، ظریف، توازن و تعادل و انعطاف پذیری و کنترل رفتار با یکدیگر تفاوت دارند. لذا باید توجه داشت که برنامه های آموزشی از قبیل سازماندهی و برنامه ریزی فعالیت های تمرینی برای بالا بردن مهارت و کنترل حرکتی در مدارس می تواند در روند پیشرفت حرکتی و آموزشی این کودکان موثر باشد. همچنین باید برای کودکان بیش فعال لباسها، میز و نیمکت، قلم ، ابزارهای کمکی و فضای رفت و آمد مناسب پیشبینی شود. لذا ضرورت دارد شرایطی فراهم شود که کودک بیش فعال احساس تبعیض و طردشدگی نکند و محکوم به تنبیه برای مشکلی نشود که در ایجاد آن نقشی نداشته است، به طوری که بتواند در جامعه با پذیرش شرایط ناخواسته زندگی کند و استعدادهای خود را هر چه بیشتر شکوفا کند.

تفاوتهای فردی ، امکانات آموزشی، مدارس، کودکان بیش فعال/کمبود توجه