محمدجواد خادمی جبلی

این پژوهش با هدف اصلی مقایسه عزت نفس و سلامت روان در نابینایان شاغل و بیکار (غیرشاغل) انجام شد و نوع تحقیق عبارت بود از توصیفی، علی مقایسه ای. جامعه آماری شامل کلیه نابینایان شهر اصفهان که حدوداً 400 نفر برآورد شد، بوده است که در مراکز آموزشی مجتمع توان بخشی شهدای 7 تیر و مجتمع توان بخشی فاطمه زهرا(س) و نابینایانی که در سازمان بهزیستی کل استان اصفهان پرونده داشتند را شامل شده است که از میان آنان 113 نفر به طور تصادفی ساده انتخاب که تعداد 49 نفر در گروه شاغلین و 64 نفر در گروه بیکار (غیرشاغل) گمارده شده ابزار تحقیق عبارت بود از : پرسشنامه ی سلامت روان GHQ و (آلفای کرونباخ 0/91) و پرسشنامهی عزت نفس کوپر اسمیت(آلفای کرونباخ 0/82) داده های حاصل از پرسشنامه های پژوهش با استفاده از آمار توصیفی ( فراوانی، درصد فراوانی، میانگین،انحراف معیار) و نیز آمار استباطی (تحلیل MANCVA به منظور مقایسه دو گروه نابینایان شاغل و غیر شاغل در ابعاد چندگانه نظیر سلامت روان و عزت نفس) ضمن کنترل متغیرهای جمعیت شناختی نظیر سن، جنسیت، وضعیت تأهل و تحصیلات استفاده گردید همچنین به منظور مقیاسه سه شاخص معنیداری شکایات جسمانی، اضطراب و سلامت روان بین دو گروه شاغل و غیر شاغل به تفکیک از آزمون t مستقل دوگروهی استفاده گردید. با استفاده از تحلیل MANCVA نتایج زیر به دست آمد. 1- بین دو گروه شاغل و غیر شاغل در هیچ یک از ابعاد سلامت روان و عزت نفس تفاوت معنیداری وجود ندارد (p>0/5) و هم چنین در شکایات جسمانی، اضطراب و سلامت روان بین مردان و زنان تفاوت معنیدار است. 2- بعد از کنترل متغیرهای جمعیت شناختی در گروه شاغلین میانگین عزت نفس (32/57) و سلامت روان (31/56) و درگروه غیر شاغل میانگین ویژگیهای مذکور به ترتیب (35/64) و (25/82) محاسبه شده است. با استفاده از آزمون t مستقل دو گروهی به این نتیجه رسیدیم که میزان شکایات جسمانی (3/68) و اضطراب (4/66) و تعدم سلامت روان (9/75) در زنان بالاتر از مردان (3/2) و (3/41) و (8/84) است.

عزت نفس؛ سلامت روانی ؛نابینا؛شغل