توانمندسازی ذهنی-شناختی و عملکرد حرکتی کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر

در این پژوهش چگونگی و کیفیت ارتباط میان توانمندی های ذهنی- شناختی و عملکرد حرکتی کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر،به منظور توجه اصولی به برنامه ریزی صحیح در زمینه فعالیت های حرکتی بررسی گردید.در این راستا؛هدف پژوهش حاضر،پیشبینی عملکرد حرکتی و رفتار سازشی با بهره هوشی دانش آموزان عقب مانده آموزش پذیر بوده است.جامعه آماری در این پژوهش عبارتست از کلیه دانش آموزان دختر و پسر عقب مانده ذهنی 12- 7 سال که در سال تحصیلی 93-92 در مدارس استثنایی شهرستان نورآباد- استان لرستان مشغول به تحصیل هستند.برای این منظور،تعداد 40 نفر ( 16 دختر و 24 پسر)شرکتکننده به روش نمونه گیری ساده انتخاب شدند.روش انجام پژوهش از نوع همبستگی بوده و برای گردآوری اطلاعات در این زمینه از آزمون های هوشی(وکسلر و لایتر)؛همچنین مقیاس رفتار سازشی لمبرت و آزمون رشدحرکتی لینکلن– اوزرتسکی استفاده گردید.برای آزمون فرضیه های پژوهش،از ضریب تقابلی پیرسون و آزمون های غیرپارامتریک خی دو و فیشر استفاده شده است.پس از تجزیه و تحلیل داده ها،نتایج پژوهش نشان داد که بین بهره هوشی وعملکرد حرکتی و بهرههوشی و رفتار سازشی در گروه مورد مطالعه،همبستگی معنادار وجود دارد؛اما بین عملکرد حرکتی و رفتار سازشی در این گروه، همبستگی معنا دار نیست.

Keywords:

بهره هوشی , عملکردحرکتی , رفتار سازشی , عقب مانده ذهنی , آموزش پذیر