تاثیر آموزش حرکات منظم هوازی برکارکرد حافظه کوتاه مدت و حافظه شنیداری دانش آموزان مبتلا به اختلالات یادگیری

زمینه وهدف: توانایی یادگیری تا حد بسیاری به حافظه وابسته است. تاثیرات یک تجربه یادگیری می بایست حفظ و نگهداری شود تا پس از متراکم شدن این تجربیات یادگیری رخ دهد. حافظه یک بخش ذاتی از فرایند یادگیری است. بسیاری از کودکان دچار ناتوانی یادگیری یک نوع مشکل حافظه ای دارند. بدین منظورپژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش حرکات ریتمیک ایروبیک بر کارکرد حافظه کوتاه مدت و حافظه شنیداری دانشآموزان مبتلا به اختلال یادگیری انجام شده است. روش بررسی: از بین دانش آموزان دختر پایه چهارم ابتدایی که در سال تحصیلی 91/92 به مرکز اختلالات یادگیری طلوع ارجاع داده شدهبودند، تعداد 24 دانش آموز با روش تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه گواه و آزمایش منتسب شدند. کل نمونه ابتدا با استفاده از خرده آزمون حافظه عددی وکسلر و آزمون سنجش شنیداری ارزیابی شدند. سپس، گروه آزمایش 24 جلسهی 1 ساعته، طی 4 هفته متوالی، تحت آموزش حرکات منظم هوازی قرار گرفتند. در پایان، هر دو گروه مجددا ارزیابی شدند. ضریب پایایی آزمون سنجش توالی حافظه شنوایی از طریق باز آزمایی 0/80 و برای برای خرده مقیاس فراخنای ارقام تا 0/88 گزارش شده است. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش حرکات منظم هوازی بر بهبود حافظهی کوتاه مدت و حافظه شنیداری دانشآموزان مبتلا به اختلالات یادگیری تاثیر مثبت دارد. بحث و نتیجه گیری: این نتایج بر این دلالت دارد که آموزش حرکات منظم هوازی می تواند حافظه کوتاه مدت و شنیداری دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری را در مقطع ابتدایی بهبود بخشد .

Keywords:

اختلالات یادگیری , حرکات منظم هوازی , حافظهی کوتاه مدت , حافظه شنیداری