رهیافتی بر امکان استفاده از پسماندهای کشاورزی استان مازندران در تولید مصالح بومی نمونه موردی کامپوزیت چوب پلاستیک

بهره گیری از معماری بومی و مصالح بومی نقش مهمی در پایداری و هماهنگی محیطی بناها دارد در واقع لزوم الهام بخشی از مصالح بومی و بکارگیری فراوری های جدید در راستای عدم آسیب زیست محیطی به طبیعت منطقه حائز اهمیت است لذا با توجه به اقلیم مازندران و معماری بومی آن که همانا معماری چوبی است برآنیم تا بدون برداشت چوب از جنگل های این استان که در سال های اخیر با هدف حفظ و احیای جنگل ها برداشت چوب در آنها محدود شده است مصالحی کاربردی را معرفی کنیم که نه تنها گرمی و زیبایی چوب را دارد و به دلیل شباهت ظاهری آن با چوب سبب هویت بخشی به معماری این منطقه می شوذ بلکه گامی در جهت توسعه پایدار است در سال های اخیر سازه های چوب پلاستیک WPC به عنوان فراورده ای جدید به دلیل انعطاف پذیری بالا در ساخت و استفاده از پسماندهای لینگو سلولزی و نیز بازیافت زباله های پلاستیکی مورد توجه کارشناسان قرار گرفته است استفاده از منابع بازیافتی پلاستیک و پسماندهای کشاورزی باعث رفع مشکلات زیست محیطی ناشی از انباشتگی زباله های پلاستیکی زیست تخریب ناپذیر و کاهش آلودگی هواناشی از سوزاندن هر ساله ی ضایعات باغی می شود و با توجه به تولید سالیانه 377 هزار تن کیسه ی پلاستیک در ایران پلاستیک مصرفی در تولید این کامپوزیت می تواند از همین راه تامین شود این مقاله درصدد محاسبه عملکرد غیر اقتصادی NGY و در نهایت میزان پسماند تولیدی در استان مازندران بر اساس داده های جها کشاورزی مبنی بر میزان تولید سالیانه محصولات بر اساس تن می باشد آمارها نشان می دهند که در سال های اخیر و 89-93 میزان پسماندهای کشاورزی استان مازندران تقریبا سیر صعودی داشته است بنابراین پسماندهای کشاورزی استان مازندران می تواند پتانسیل خوبی برای کاربرد در صنعت ساختمان باشد

Keywords:

مصالح ومی , پسماندهای کشاورزی , کامپوزیت , چند سازه , چوب پلاستیک , استان مازندران