مینو سیدطاهرالدینی - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
هانیه شامی زنجانی - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

با توجه به اینکه منابع انسانی سرمایههای با ارزش درون سازمانها می باشند و همچون قلب سازمان میباشند و سازمانها در جهت پیشبرد و رسیدن به اهداف درون سازمانی نیازمند به هم افزایی و همگرایی نیروی انسانی میباشند، اگر ما بتوانیم انسانو نیازهای او را به درستی بشناسیم در تییبن مقولههایی چون توسعه و مدیریت نیز موفق خواهیم بود. مدلهای همکارانه فرض میکند که سازمانها از طریق فرآیند بحث و مذاکره و همکاری، سیاستها را تدوین کرده و تصمیمگیری می کنند. قدرت در بین تمام یا تعدادی از اعضای سازمان که نگرش مشترکی به اهداف دارند، توزیع می شود. مدل همکارانه یک آرمان گنگ و مبهم است ولی برای مدارسی که میخواهند موزون و خلاق باشند تا حدودی مشارکت ضروریاست. مفهوم مدیریت همکارانه به عنوان مناسبترین راه اداره مدارس ودانشگاه ها در دهه 1980 و 1990 مورد توجه قرار گرفت.مدلهای همکارانه بسیار هنجاری و آرمانی هستند و طرفداران آن معتقدند که رویکردهای مشارکتی مناسبترین ابزار اداره موسسات آموزشی هستند و رویکردهای مشارکتی پادزهری ضروری در برابر مفروضات سلسله مراتبی و سختگیرانه مدلهای رسمی است. در صورت نبودن یک کالجیوم واقعی، این نگرش ممکن است زیاده از حد بدبینانه باشد و نمیتوان آنرا به طور اثربخشی به اجرا درآورد.

مدلهای همکارانه، توسعه مدیریت منابع انسانی، رویکرد مشارکتی،کالجیوم، رهبری تحولی، رهبری مشارکتی، رهبری بین فردی