احمدرضا قاسمی - استادیار گروه مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، پردیس فارابی دانشگاه تهران
زهرا خوش سپهر - کارشناس ارشد مدیریت صنعتی، گرایش تولید، دانشکده مدیریت و حسابداری، پردیس فارابی دانشگاه تهران
سیدحسین فخرپور - کارشناس ارشد مدیریت صنعتی، گرایش تحقیق در عملیات، دانشکده مدیریت و حسابداری، پردیس فارابی دانشگاه تهران

جهانی که هماکنون ما در آن زندگی میکنیم در حال حرکت به سمتی است که بهطور مدام با خطرات مختلفی مواجه میشود. موقعیتهای پرخطر رویدادهایی را برای سازمانها ایجاد میکند که وضعیت سازمانها و سیستمها را با آشوب مواجه میکند. سختترین و خطرناکترین رویدادها رویدادهای ناشناخته است. این رویدادها یک منبع برونزا از استرس شدید برای یک سیستم محسوب میشوند. رویدادهای ناشناخته میتوانند ستادههای ناخواستهای در یک سیستم، با نتایجی مثبت و یا عواقب منفی )فاجعهبار( به وجود آورد . هر یک از سیستمها در مقابل عوامل استرسزا به شیوهای متفاوت عمل میکند. سیستمها را میتوان برحسب توانایی مقابله با عوامل استرسزا به 3 دستهی سیستمهای شکننده )سیستمهایی که در شرایط استرس بهراحتی فرومیپاشد(، سیستمهای پایدار )سیستمهایی که در شرایط استرس بدون تغییر باقی میماند( و سیستمهایشکستناپذیر )سیستمهایی که نهتنها در استرسها فرونمیپاشد، بلکه با یادگیری از این عوامل ساختار خود را بهبود میدهند و اصلاح میشوند( طبقهبندی کرد (Johnson& Gheorghe, 2013) . در شرایط استرسزا شیوه اندازهگیری و تجزیهوتحلیل شکست مهم نیست، بلکه به دست آوردن آنچه که در آینده باعث بهبود و پیشرفت سیستم میشود مهم است؛ بنابراین در اینپژوهش سعی شده است تا مدلی برای شکستناپذیری بیان شود، مؤلفههای شکستناپذیری استخراج شود و درنهایت چارچوبی برای تجزیهوتحلیل شکستناپذیری سازمان بیان شود.

شکست، پایداری، شکستناپذیری، سیستم، سازمان