بهبود ترکیب وب سرویس ها در محیط های پویا با ارایه رویکردی مبتنی بر هستان شناسی

امروزه وب سرویس ها به عنوان ارائه دهنده خدمات به انتقال و تبادل داده با سایر برنامه های کاربردی شناخته می شوند؛ در این بین چالش برانگیزترین مسئله در ترکیب وب سرویس درک معنای سرویس درخواستی است. درخواست سرویس ممکن است در محیطی پویا و به صورت مبهم و پیچیده عنوان شود. مقاله حاضر ابتدا به مطالعه پژوهش هایی که تاکنون درزمینه کشف و ترکیب سرویس های بهینه انجام یافته ، پرداخته است. از جمله چالش هایی که در پژوهش های قبلی پوشش داده نشده است میتوان به عدم ارائه سرویس بهینه در محیط پویا مطابق با خواست کاربر و عدم ترکیب بهینه سرویس ها اشاره نمود که منجر به افت کارایی سرویس دهی شده است. ازآنجاکه سرویس گرایی امکان استفاده از قابلیت بهینگی سرویس، افزایش استفاده مجدد را در بافت های گوناگون فراهم می کند؛ فرض تحقیق بر آن است که استفاده از قابلیت های معنایی هستانشناسی و پردازش زبان طبیعی در ترکیب وب سرویس ها موجب افزایش کارایی در ارائه سرویس های بهینه می شود. مقاله حاضر به ارایه رویکردی پیشنهادی درزمینه ی ترکیب وب سرویس ها پرداخته است که با بهره گیری از قابلیت های هستانشناسی ، پردازش زبان طبیعی در کنار استفاده از پارامترهای ارزیابی کیفیت می تواند بالاترین بهینگی سرویس را با استفاده از قابلیت های وب معنایی فراهم سازد در نهایت ارزیابی و مقایسه رویکرد پیشنهادی با دیگر موارد کاری حاکی از آن است که رویکرد پیشنهادی قابلیت دستیابی به بالاترین کارایی سرویس نهایی از بین سرویسهای کشف شده ترکیبی با بالاترین درصد تطابق با درخواست کاربر را دارا می باشد.

Keywords:

وب سرویس , ترکیب سرویس , محیط پویا , هستان شناسی , وب معنایی , پردازش زبان طبیعی , پارامترهای کیفی