رضا سدیدپناه - کارشناس ارشد مدیریت دولتی
محمد منتظری - استادیار گروه مدیریت دولتی دانشگاه آزاد اسلامی سیرجان
اقبال پاک طینت - استادیار گروه مدیریت دولتی دانشگاه آزاد اسلامی سیرجان

اعتماد یک ساختار چندبعدی است که به دو صورت ارتباط تبادلی بین کارکنان و سازمان و ارتباط تبادلی پویا میان کارکنان و مدیران تبیین گردیده است (لیندن1، 2005: 11). اعتماد در یک سیستم، نگرشی جمعی است که باعث ترویج ابتکار، خلاقیت و مخاطره پذیری می شود. در سازمان های دارای اعتماد سیستمی پایین، تسهیم اطلاعات با دقت کمتری صورت می پذیرد و اعتماد پایین اعضای یک گروه کاری اغلب به شکست نهایی آن می انجامد (مارتینز2 و نیکو، 2002، 32). با این وجود، اعتماد دربرگیرنده مفاهیم مهمی برای مطالعه است و کلید اصلی برای توسعه روابط بین فردی به شمار می رود. سطح پایین اعتماد باعث می گردد که کارکنان جریان اطلاعات را در سازمان منحرف کنند و سوء ظن و بدگمانی در بین کارکنان رواج پیدا کند و ارتباطات باز و صادقانه در سازمان از بین برود و تصمیمات سازمان از کیفیت مطلوبی برخوردار نباشد (ماتیسون3، 2006:12). همچنین نتایج حاصل از تحلیل معادلات ساختاری نشان داد که متغیر اعتماد نهادی نسبت به دو متغیر اعتماد جانبی و اعتماد عمومی اندازه گیرنده بهتری برای اعتماد سازمانی می باشد.

اعتماد سازمانی، اعتماد عمومی، اعتماد نهادی، اعتماد جانبی