بررسی تاثیر برنامه های توانمندسازی بر ارتقای رضایت شغلی از نظر معلمان آموزش دیده و معلمان آموزش ندیده شاغل در مدارس ابتدایی شهر شوشتر

هدف پژوهش بررسی تاثیر برنامه های توانمند سازی بر ارتقای رضایت شغلی از نظر معلمان اموزش دیده و معلمان آموزش ندیده شاغل در مدارس شهر شوشتر واقع در استان خوزستان بوده است . نوع پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از نظر شیوه پردازش داده ها از نوع تحقیقات توصیفی است . جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معلمان به تعداد 175 نفر که در سال تحصیلی 93-1392 مشغول به تدریس در دوره ابتدایی در شهر شوشتر بودند . در این پژوهش 120 نفر بر اساس روش های نمونه گیری خوشه ای و طبقه ای تصادفی انتخاب شده است . برای گردآوری داده ها از دو پرسشنامه شامل پرسشنامه توانمد سازی شرت و رینهارت ( 1992) و پرسشنامه شاخص توصیف شغل ، ویسوکی و کروم (1994) استفاده شده است که ضرایب پایایی به ترتیب برای پرسشنامه اول 0/85 و برای پرسشنامه دوم 0/87 به دست آمده است.همچنین روایی صوری و محتوایی هر دو پرسشنامه مورد تأیید صاحب نظران و متخصصان قرار گرفت . داده های گردآوری شده با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی ، درصد ، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی ( آزمون t ، ) . مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند . نتایج به دست آمده نشان داد که بین دیدگاه معلمان آموزش دیده و معلمان آموزش ندیده از نظر اثربخشی برنامه های توانمند سازی در تغییر نگرش رضایت شغلی آنان تفاوت معناداری وجود دارد . بدین صورت که تأثیر برنامه های توانمدسازی در معلمان آموزش دیده نسبت به معلمان آموزش ندیده در چهار بعد رضایت شغلی همچون ماهیت کار ، سرپرستی ، همکاران ، ترفیع و ارتقاء ( به جزء حقوق ) بیشتر بوده است .

Keywords:

توانمندسازی , آموزش , رضایت شغلی , معلمان