قاسم علیزاده - دانشگاه تبریز، دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر، استادیار
رضا دلایی میلان - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مهندسی کنترل دانشگاه تبریز (نویسنده مخاط

در این مقاله دو کنترل کننده مقاوم برای یک مدل هواپیمای جنگنده طراحی و نتایج حاصل از شبیه سازی هر دو با یکدیگر مقایسه شده است. روش اول طراحی LQG/LTR می باشد که بر اساس شکل دهی مقادیر استثنایی سیستم حلقه باز صورت گرفته است. ابتدا مقادیر استثنایی مطلوب تابع حلقه بسته در مسئله LQG طراحی شده و سپس در روش LTR این مقادیر استثنایی با تنظیم بهره در مسئله LQR بازیابی می شوند. از آنجاییکه روش LQG/LTR به تنهایی توانایی حذف خطای حالت ماندگار برای ورودی پله را ندارد، قبل از طراحی LQG/LTR به سیستم حلقه باز یک انتگزال گیر اضافه کردیم. کنترل کننده دوم بر مبنای روش m می باشد که از ابزار قوی برای کنترل سیستم های آغشته به نامعینی می باشد. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که درچه کنترل کننده حاصله از روش m بالاتر از روش LQG/LTR می باشد و سیگنالهای کنترلی حاصل از هر دو کنترل کننده هم از لحاظ فرکانس و هم از لحاظ دامنه در محدوده قابل قبول می باشد، لذا کنترل کننده های طراحی شده قابل اعمال به سیستم های عملی می باشند. در روش m با انتخاب مناسب وزن ها به جوابهای با مشخصات زمانی مطلوبتری رسیده ایم.

روش LQG/LTR، روش m، شکل دهی مقادیر استثنایی، کنترل مقاوم