پروانه موسوی - دکترای مدیریت منابع انسانی ، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
شهناز دلبرپوراحمدی - کارشناس ارشد مدیریت منابع انسانی ، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

امروزه سازمان ها به طور عموم در یک محیط دارای رقابت بالا فعالیت می کنند که مشخصه آن ها تقاضای فزاینده از طرف جامعه،است(بهرامی و همکاران،1390). از این رو پارادایم جدیدی در علم مدیریت شکل گرفت که مدیریت سرمایه های فکری یا دارایی های ذهنی سازمانی است و متشکل از سه نوع سرمایه انسانی ،ساختاری و ارتباطی است. سرمایه فکری روی شاخص های کیفی و غیرمالی برای دورنماهای استرااژیک نینده ااکید دارد و شاید بتواند با محیط های پیچیده ای که دانشگاه ها در آن فعالیت می کنند، هماهنگ شود(یارمحمدزاده و همکاران،1389). سرمایه فکری با ارائه شناخت بیشتر درباره چگونگی تخصیص منابع سازمانی،به استقرار استراتژیک سازمان ها کمک می کند. هم زمان سرمایه فکری سازمان ها را توانا می سازد تا با ارائه اطلاعات معنی دار به ذی نفعان سازمانی،عملکرد خودشان را بهبود بخشد. سیاست های کلی نظام اداری ایران به برنامه ریزی استراتژیک و بلند مدت در نظام اجرایی کشور اشاره دارد. در بررسی های به عمل آمده هیچ نشانه ای از ارتباط بین مدیریت سرمایه های فکری با سیاست های کلی نظام اداری ایران در کشور و در دانشگاه ها و هم چنین هیچ تحقیقی با موضوع مشابه به دست نیامد. این تحقیق به مطالعه و توصیف ارتباط بین سرمایه فکری با سیاست های بیست و شش گانه نظام اداری ایران در دانشگاه های علوم پزشکی کشور با هدف بررسی وضعیت سرمایه های فکری در دانشگاه ها و ارتباط آن با سیاست های کلی نظام اداری ایران می پردازد. در این تحقیق دو پرسشنامه سرمایه فکری و سیاست های کلی نظام اداری ایران هر دو محقق ساخته بوده و ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه ها ترتیب 0،979 و 0،960 بود. توسط نمونه های آماری تکمیل گردید. نمونه آماری اول شامل 119 نفر از اعضای هیات رییسه دانشگاه های علوم پزشکی (15 دانشگاه به صورت کاملا تصادفی از 45 دانشگاه انتخاب شد) و نمونه دوم 30 نفر از خبرگان ر حوزه مدیریت بودند.اطلاعات با نرم افزار های Lisrel و Excel ، Spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج نشان داد که بین سرمایه های فکری و سیاست های کلی نظام اداری ایران با مقدار 0،000 P -value ارتباط وجود دارد.

سرمایه های فکری ، سیاست های کلی نظام اداری ایران ، سرمایه انسانی ، سرمایه ساختاری ، سرمایه ارتباطی