نگاهی اساسی به مباحث محدودیت مالی و تأمین مالی در شرکت های بورسی

نمایند شرکتهای دچار محدودیت مالی وابستگی شدیدی به وجوه جمع آوری شده داخلی دارند و سرمایه گذاریآنان وابسته به داخل، درنظر گرفته میشود. در مقابل، شرکت های فاقد محدودیت مالی، می توانند در حوزه فعالیت هایسرمایه گذاری خود، مستقل از وجوه جمع آوری شده داخلی تصمیم گیری نمایند. سرمایه گذاری های آنان، وابسته به بیرون درنظر گرفته می شود. بنابراین، شرکتهای دچار محدودیت مالی تمایل دارند تا در ابتدا از وجوه جمع آوری شده داخلی برایتأمین مالی پروژه سودآور و سپس از دارایی های مشهود، سرمایه در گردش و وجه نقد استفاده نمود. علاوه بر مطالب فوق،مشهودیت دارایی ها میتواند توانایی شرکتها برای جستجوی منابع تأمین مالی را افزایش دهد، زیرا میتوان از آن به عنوانوثیقه استفاده نمود. ازجمله مهمترین روشهای تأمین مالی در میان شرکتهای سهامی فعال در بورس اوراق بهادار، وام هایبلندمدت بانکی و انتشار سهام عادی است. از سویی دیگر، شرکت ها زمانی در محدودیت تأمین مالی هستند که بین هزینه هایداخلی و هزینه های خارجی وجوه تخصیص داده شده، با یک شکاف روبه رو هستند. از دلایل عمده وجود اختلاف بین هزینهتأمین مالی داخلی و خارجی، عدم تقارن اطلاعاتی و مشکلات نمایندگی را می توان نام برد. در حالت وجود عدم تقارناطلاعاتی، سرمایه گذاران، اطلاعات چندانی در مورد وضعیت پروژه های سرمایه ای شرکت ها ندارند و بنابراین، برایسرمایه گذاری در چنین شرکت هایی، نرخ بازده بالاتری را طلب می کنند. مشکلات نمایندگی باعث بروز بی اعتمادی بینمدیران شرکت و سرمایه گذاران می شود. در این حالت، سرمایه گذاران نرخ بازده بالاتری را برای تأمین مالی پروژه هایسرمایه گذاری شرکت مطالبه می کنند. بر مبنای مطالب ذکر شده، می توان ادعا نمود که شرکت هایی که نارسایی های مربوطبه بازار سرمایه در مورد آن ها از شدت بیشتری برخوردار است، برای تأمین مالی پروژه های سرمایه گذاری خود، بیشتر بر منابعداخلی تکیه می کنند. با توجه به مطالب ذکر شده، در این مطالعه به بررسی و تبیین تئوریک مفاهیم محدودیت مالی و تأمینمالی و روابط آنان پرداخته می شود.

Keywords:

محدودیت مالی , تأمین مالی , تأمین مالی داخلی , تأمین مالی بیرونی