بررسی معماری پایدار و مفاهیم مرتبط با آن ( به منظور اصلاح الگوی مصرف انرژی در ابنیه مصنوع )

رشد فزاینده جمعیت جهان آثار اساسی و اغلب فاجعه آمیزی بر زیست گاه های طبیعی کره زمین داشته است. مصرف بی رویه انرژی ، تخریب جنگل ها و انقراض گونه های گیاهی و جانوری از پیامدهای آن می باشد. بسیاری بر این باورند که رشد بی رویه جمعیت و در نتیجه آن شهرنشینی، منجر به مصرف بیش از حد و غیر مسئولانه انرژی های فسیلی شده و به گرم شدن تدریجی کره زمین انجامیده؛ شهرها را مورد تهدید جدی قرارداده و خسارات جبران ناپذیری بر محیط زیست جهان وارد کرده است. مقدار زیادی از این انرژی فسیلی اتلاف شده، ناشی از مدل های کلیشه ای و غیر استاندارد ساختمان هاست که به دلیل نا همگونی با شرایط اقلیمی خود، جهت سرمایش و گرمایش هدر رفته و باعث آلودگی محیط زیست می شود. همین موضوع باعث شده تا محققین در تدارک انواع دیگر انرژی ها ( انرژی های پاک، تجدید پذیر ) برای جایگزینی انرژی های فسیلیباشند . امروزه به نظر می رسد که توسعه پایدار و مفاهیم آن به خوبی با اهداف و مقاصد معماری و شهرسازی نوین، سازگار بوده و می تواند به عنوان عاملی موثر جهت تحقق اهداف پایداری مطرح شود . معماری پایدار یک روش در طراحی است که به تقلیل مصرف منابع تجدید ناپذیر و بهینه سازی مصرف منابع تجدید پذیر می پردازد و اظهار می دارد که آن چه را ما برای بقا نیاز داریم، می توانیم از محیط زیست به دست آوریم . استفاده از منابع به صورت هوشمندانه و مشفقانه، با در نظر گرفتن کیفیت زندگی نسل های آینده، این گونه دید به جهان را نیز تعریف می نماید .در ادامه این مقاله سعی بر آن است تا پس از مروری بر مبدا و منشا مفهوم پایداری و اهداف توسعه پایدار و تعریف آن ها و شناخت کاربرد مفاهیم پایداری در معماری، به منظور اصلاح الگوی مصرف انرژی در ابنیه مصنوع، پرداخته شود.این قطره که سیرابی نشاید ، باشد تا تشنگی فزآید.

Keywords:

پایداری , توسعه پایدار , ساختمان پایدار , معماری پایدار , اصلاح الگوی مصرف انرژی