آرمان جهانگیری - دانشجوی دوری دکتری شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران
سحر فریدونی - دانشجوی دوره کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دماوند

رویکرد دلبستگی مکانی در افراد در مواجه با بنا ها و ساختمان های محل زندگی و یا کارشان و رفتارشان در حفظ و نگهداری از آن بنا، به صورت مستقیم از عقیده و باوری که به واسطه فعالیت در آن محل در طول زمان کسب می کنند، بوجود می آید. این رویکرد می تواند رفتار افراد را به گونه ای تحت تاثیر قرار دهد که بدون وجود قوانین و مقررات بازدارنده، فرد اخلاقاً خود را در مقابل ساختمان و محیط خود مسئول دانسته و به صورت داوطلبانه در جهت ارتقاء کیفی ساختمان و بنایی که در آن فعالیت دارد بر آید. در این مقاله با بررسی ابعاد دلبستگی مکانی در افراد، به شناسایی رابطه این مفهوم در رابطه با نگهداری ساختمان ها می پردازد و مولفه هایی که با ارتقاء و بهبود رفتار افراد در نگهداری از ساختمان می شود را معرفی می کند.

دلبستگی مکانی، نگهداری ساختمان، طراحی فضاهای ساختمانی