محمدرضا فرزانه - دانشجو دکتری مهندسی منابع آب دانشگاه تربیت مدرس
علی باقری - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه تربیت مدرس
فرشاد مؤمنی - دانشیار گروه اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی

بهره برداری ناپایدار از منابع آب زیرزمینی یکی از معضلات اصلی مرتبط با ساختار حکمرانی آب زیرزمینی کشور بشمارمی رود تا جایی که روند روزافزون افت سطح ایستابی و تعداد دشت های ممنوعه باوجود سابقه طولانی سیاست گذاری ،برنامه ریزی، قانون گااری و تلاش ساختار اجرایی کشور در زمینه حل این مشکل به عنوان یکی از چالش های مهم مطرحمی باشد. در این تحقیق با بهره گیری از یک رویکرد تلفیقی مبتنی بر روش تحقیق کمی و کیفی، سعی خواهد شد تا با نقدرویکرد حاک بر طرح احیا و تعادل بخشی منابع آب زیرزمینی، راهکاری جایگزین جهت حفاظت از منابع آب زیرزمینیمحدوده رفسنجان ارا یه گردد. نتایج حاکی از تمرکز طرح احیا و تعادل بخشی بر حکمرانی متمرکز می باشد.درصورتی که منابع بین المللی در مقابل این رویکرد، مبانی حکمرانی محلی را مطرح می سازد. این رویکرد جایگزین درمحدوده رفسنجان ابعاد مرتبط با اثربخشی اکولوژیکی، پذیرش اجتماعی، پذیرش سازمانی و یادگیری در قبالراه حل های مرتبط با احیا و تعادل بخشی از منابع آب زیرزمینی را بر مبنای حکمرانی محلی پیشنهاد می دهد.

منابع آب زیرزمینی، رفسنجان، طرح احیا و تعادل بخشی منابع آب زیرزمینی