تأثیر تغییر کاربری اراضی حوضه آبریز سد زاینده رود از مرتع به کشاورزی، بر تغییر پارامترهای مهم طراحی سد

به نظر می رسد حوضه آبریز سد زاینده رود صدمات جبران ناپذیری را طی سال های اخیر متحمل شده است. در این مقالهتغییرات احتمالی در برخی پارامترهای اساسی طراحی سد زاینده رود و تأثیر آنها در پایداری سد مورد ارزیابی قرار گرفت. بهطور کلی زیر کشت بردن حوضه آبریز سد زاینده رود بر این پارامتر ها تأثیر گذاشته است: 1- افزایش رسوب در حوضه و دریاچه سد زاینده رود در اثر شخم اراضی. 2- کاهش آب قابل استحصال به دلیل کاهش ضریب جریان و متعاقب آن: الف: کاهش حجم آب پشت سد. ب- خشک شدن اراضی آبخور حوضه رودخانه زاینده رود. ج- بلا استفاده ماندن بخش عمده ای از ظرفیت حجم موجود در دریاچه سد. 3- افزایش سیل طرح سرریز: دست بردن در حوضه آبریز از طریق تغییر کاربری باعث می شود که پتانسیل سیل خیزی حوضه (ضریب جریان سیل) افزایش یابد. با توجه به نتایج بدست آمده در این مقاله،پیشنهاد می گردد در اسرع وقت از تخلفات انجام شده در حوضه آبریز سد زاینده رود براساس قوانین موجود، توسط دادگاه هایصالحه، جلوگیری شود و کاربری اراضی از کشاورزی به حالت اولیه یعنی مرتع باز گردد. در غیر این صورت احتمال تهدیدپایداری سد زاینده رود به دلیل تغییر در پارامترهای اساسی طراحی آن دور از انتظار نخواهد بود.

Keywords:

سد زاینده رود , پارامترهای اساسی طراحی سد , تغییر کاربری , سیلاب طرح , تهدید پایداری سد