علیرضا ستوده - گروه مکانیک دانشگاه فردوسی مشهد
حامد ایزدی قدوسی
حمید ذبیحی فرزقی

یکی از روش هایی که اخیرا برای بهینه سازی سازه ها پیشنهاد شده روش بهینه سازی تکاملی سازه ها (ESO) ( Evolutionary StructuralOptimizaion) می باشد. اساس روش ESO بر این مبنا است که در یک فرآیند تکاملی مواد ناکارآمد از سازه حذف می شوند. این فرآیند شامل انتخاب پارامترهایی از قبیل نسبت حذف اولیه (RR0) و نرخ تکامل (ER) می باشد. در این مقاله کارایی این روش در مینیمم سازی وزن سازه های دو بعدی بر مبنای قید تنش نشان داده می شود. همچنین تاثیر انتخاب متفاوت پارامتر نسبت حذف اولیه و نرخ تکامل در شکل بهینه سازه های دو بعدی مورد بررسی قرار می گیرد. در کلیه مثالها معیار حذف المان، تنش وان میزز (von Mises) در هر المان می باشد. در این تحقیق یک کد اجزاء محدود جهت بهینه سازی نوشته شده است که دقت آن با مقایسه با نتایج موجود و شرایط مرزی مختلف به اثبات رسیده است.

طراحی بهین، روش بهینه سازی تکاملی سازه ها، روش اجزا محدود، تنش وان میزز