زهرا قربانی هشلی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی هوافضا – گرایش مکانیک پرواز و کنترل

با توجه به نیاز روز افزون حضور در فضا و گستردگی کاربردهای حمل و نقل فضایی و نیز با توجه به هزینه های بسیار سنگین اجرای پروژه های فضایی، همه دست اندرکاران مباحث فضایی ناچار به استفاده از بهینه سازی فرآیندهای طراحی، تولید وپرتاب سیستم های فضایی هستد. سرمایه گذاری بیشتر در مرحله طراحی مفهومی و دستیابی به طرح بهتر، در نهایت منجر به کاهش هزینه و زمان اجرای پروژه می گردد. یک طراحی دقیق ضعیف می تواند یک طرح خوب را به هم بریزد، در حالی که بهترین طراحی دقیق هم نمی تواند مشکل یک طرح نامناسب که در مرحله طراحی مفهومی انتخاب شده را تصحیح نماید.روش های قدیمی طراحی با تکیه بر شناخت و خلاقیت طراح و مهندس اجرا می شود. از این رو، خطای انسانی را نمی توان در آن نادیده گرفت. از طرفی این روش ها بسیار وقت گیر و پرهزینه هستند. هدف این تحقیق معرفی رویکرد مهندسی سیستم و بعضی از تکنیک ها و روش های موجود در آن در فاز طراحی مفهومی یک هواپیما می باشد، که با بکار بردن این روش ها بتوان بعضی از این مشکلات را برطرف ساخت و یا حداقل نمود.

طراحی مفهومی، مهندسی سیستم ، بهینه سازی، الگوریتم ژنتیک