نویده خدائی - دانشجوی دکتری مدیریت فناوری اطلاعات، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
مجید جوشقانی - دانشجوی دکتری مدیریت فناوری اطلاعات، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
عطاءاله ابطحی - دکترای مدیریت رسانه، مدرس دانشگاه

عدم وجود ارتباط رو در رو در یادگیری الکترونیکی، موجب مشکلات عدیده ای برای یادگیری مخاطبین شده است، به دلیل اینکه کاربران نمی توانند بازخورد مناسب درباره وضعیت یادگیری خود ارائه داده و اطلاعات بلادرنگ دریافت نمایند. در فرآیند برقراری ارتباط برای انتقال هرچه بهتر پیام و تثبیت اطلاعات و آموزش مفاهیم، ابزار سرگرمی از دیرباز جایگاه والایی داشته است. این ابزار در جوامع و زمان های مختلف اشکال و صور گوناگونی به خود گرفته و در هرزمانی در قالب سبک مطلوب رسانه ای آن زمان برای انتقال و تثبیت پیام و آموزش مفاهیم مورداستفاده کنشگران ارتباطی بوده است. این مقاله به بررسی استفاده از رویکرد سرگرم آموزی جهت بهبود وضعیت ارتباطات در سیستمهای یادگیری الکترونیکی می پردازد. استفاده از قابلیتهای تفریحی در کنار متن، سخنرانی و تصویر، فضای محیطهای یادگیری الکترونیکی را برای آموزش مناسبتر می کند. در این مقاله با بررسی متون و تعاریف ارائه شده برای سرگرم آموزی، نقش آن در بهبود واسطهای کاربری در محیطهای یادگیری الکترونیکی و ارتقا سطح یادگیری در چنین محیطهایی مورد بررسی قرار گرفته است. هدف بکارگیری سرگرم آموزی در توسعه چنین محیطهایی، ارتقا کاربردپذیری واسط کاربری برای بهبود شیوه ارائه، ایجاد شور و شوق در کاربر، بهبود تعامل و افزایش میزان مشارکت خواهد بود

یادگیری الکترونیکی؛ سرگرم آموزی؛ آموزش