ارتباط عوامل خودکنترلی با عملکرد و برخی ویژگی های فردی شخصیتی داوران مرد لیگ برتر فوتبال ایران

متهم اصلی تیم های بازنده در زمین های ورزشی از دید مربیان، تماشاگران و بازیکنان، داوران هستند. هدف از این تحقیق ارتباط ویژگی های شخصیتی با خودکنترلی داوران لیگ برتر فوتبال مردان ایران میباشد. این تحقیق؛ توصیفی- همبستگی بوده و با توجه به نوع تحقیق بصورت میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه داوران لیگ برتر فوتبال مردان ایران بود که تعداد آنها 75 نفر بوده است.(N=75 )روش نمونه گیری به صورت تمام شمارغیرتصادفی هدفمند بود که کلیه جامعه به صورت نمونه انتخاب گردید(.(N=n ابزار پژوهش شامل سه پرسشنامه: پرسشنامه ی متغیرهای دموگرافیکی(سن، سطح تحصیلات و تجربه)، پرسشنامه شخصیت آیزنک(1968 با پایایی=0/84 )و دیگری پرسشنامه خودکنترلی پرفسور تانجنی وهمکاران(2004با پایایی =0/89) که براساس مقیاس پنج ارزشی لیکرت میباشند. دادهها به وسیله آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن در سطح معنیداری p<0.05 آنالیز شدند. نتایج نشان داد که خود کنترلی داوران لیگ برتر فوتبال مردان ایران با ویژگی شخصیتی برونگرایی، تجربه داوری و میزان تحصیلات آنها ارتباط مثبت و معنادار و با ویژگی شخصیتی درونگرایی ارتباط منفی و معنادار و نیز با سن رابطه ای نداشت. بنابر برونداد منتج از این تحقیق؛ هر چه که داوران لیگ برتر فوتبال دارای ویژگی شخصیتی برونگرایی، تجربه بیشتر و تحصیلات بالاتر باشند می توانند در داوری مسابقات فوتبال از خود کنترلی بیشتری برخوردار باشند.

Keywords:

ویژگی های شخصیتی , خودکنترلی , داوران لیگ برتر فوتبال