بررسی رابطه رفتارهای ارتباطی والدین با انگیزه پیشرفت دانشجویان

والدین به عنوان اولین مربیان رشد و توسعه ارزش های فردی و اجتماعی با نوع رفتار خود با فرزندان می تواند باعث رشد و افزایش انگیزه آنان نسبت به پیشرفت در زمینه های مختلف خواهند شد. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه رفتارهای ارتباطی والدین با انگیزه پیشرفت در دانشجویان می باشد. روش پژوهش توصیفی از نوع هم بستگی می باشد. جامعه آماری این تحقیق کلیه دانشجویان رشته علوم تربیتی دانشگاه پیام نور واحد چابهار در سال تحصیلی 93 - 92 می باشند که از میان آن ها 90 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند. ابزارهای گردآوری داده ها پرسش نامه های انگیزش پیشرفت هرمنس و پرسش نامه رفتارهای ارتباطی والدین و فرزندان و همچنین اطلاعات جمعیت شناختی یک دانشجویان بود. ابزارهای گردآوری داده ها پرسش نامه های انگیزش پیشرفت هرمنس و پرسش نامه رفتارهای ارتباطی والدین و فرزندان بود. نتایج حاصل از آزمون تی مستقل نشان داد که در ابعاد سبک والدگری و نظارت و حساسیت والدین رفتاری والدین در بین دانشجویان دختر پسر تفاوت معنادار می باشد اما بین انگیزش پیشرفت دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین نتایج ضریب هم بستگی پیرسون نشان داد در بعد سیک والدگری ، قدرت تصمیم گیری و انتخاب دوست، کمک به فرزند و نظارت درونی با انگیزش پیشرفت دانشجویان هم بستگی مثبت و معناداری دارد. طبق نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام از میان مؤلفه های رفتارهای ارتباطی والدین، سبک والدگری و نظارت و حساسیت والدین قادر به پیش بینی متغیر انگیزش پیشرفت بودن. از آنجایی که رفتارهای ارتباطی والدین می توانند در انگیزش دانشجویان جهت پیشرفت اهمیت بسزایی دارد لذا آموزش والدین درباره شیوه های برقراری ارتباط مؤثر می تواند باعث پیشرفت روزافزون دانشجویان گردد .

Keywords:

رفتار , رفتار ارتباطی والدین , انگیزش , انگیزش پیشرفت