هادی تقی زاده - دانشجوی دکترای تخصصی روانشناسی تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان
مریم تجربه کار - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان

تحقیق حاضر به بررسی نقش سبک های شناختی، اهداف پیشرفت و خود کارآمدی ریاضی در پیشرفت ریاضی دانش آموزان صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان پسر پایه دوم دبیرستان های دولتی منطقه تبادکان تشکیل داد از این جامعه تعداد 263 نفر آزمودنی با روش نمونه گیری خوشه ای تو مرحله ای انتخاب شدن. سپس پرسش نامه سبک های شناختی وابسته به زمین بنا وابسته به زمین، آزمون گروهی اشکال نهفته، پرسش نامه جهت گیری هدفی میدگلی و همکاران 1٬998 و پرسش نامه خود کارآمدی نیازی به آنان ارائه و داده ها جمع آوری گردید. داده ها با روش آزمون هم بستگی پیرسون، آزمون تی مستقل و رگرسیون چندگانه، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که میان سبک های شناختی، اهداف پیشرفت و خود کارآمدی ریاضی با پیشرفت ریاضی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد و خود کارآمدی ریاضی بیشترین سهم را در پیش بینی پیشرفت ریاضی دارد. دانش آموزان که سبک شناختی یلنا وابسته به زمین دارند، میزان خود کارآمدی ریاضی بیشتری را گزارش کرده اند. همچنین دانش آموزان با سبک شناختی یلنا وابسته به زمین نمره اهداف تبحری بیشتری دارند و دانش آموزان با سبک شناختی ی وابسته به زمینه جمله اهداف ارتباطی بیشتری دارند. اهداف تبحری با خود کارآمدی ریاضی رابطه معناداری دارد. بین میزان خود کارآمدی و نمره هدف رویکردی ارتباط معناداری در جهت مستقیم وجود دارد. بین میزان خود کارآمدی و. هدف اجتماعی ارتباط معناداری در جهت معکوس وجود دارد. همچنین نتایج پژوهش نشان می دهد که پیشرفت عملکرد تحصیلی نیازی به تنهایی از طریق اهداف پیشرفت، سبک شناختی و میزان خود کارآمدی قابل پیش بینی است ولی در تحلیل رگرسیون گام به گام مشخص گردید که سهم باورهای خود کارآمدی ریاضی پیش از اهداف پیشرفت و سبک شناختی است.

سبکهای شناخنی، اهداف پیشرفت، خودکارآمدی ریاضی، پیشرفت ریاضی