اسماعیل برقی - دانشجوی دکتری روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

اختلال اضطراب اجتماعی به عنوان یک اختلال رایج و آزاردهنده، نوعی ترس و نگرانی شدید از مورد قضاوت واقع شدن توسط دیگران است که باعث می شود فرد از انجام کارهای روزانه و معمولی در حضور دیگران واهمه داشت از آن ها اجتناب نماید. این اختلال که در بین زنان و مردان یکسان دیده می شود معمولاً از تو جوانی آغاز شده و ارتباط اجتماعی فرد و در نتیجه زندگی او را تحت تأثیر قرار می دهد. مدل های سبب شناسایی زیادی برای این اختلال مطرح شده است و مواردی چون عوامل ژنتیکی، عوامل محیطی و تجربه های یادگیری را مطرح کرده اند. در مدل شناختی تصویر ذهنی فرد از خودش عامل اصلی و کلیدی در ایجاد و تداوم اختلال شناخته شده است . درمان مؤثر این اختلال نیز درمان جامعه و توأمان دارو درمانی و روان درمانی است. در روان درمانی نیز بیشتر بر درمان شناختی تأکید شده است. نقش مدارس و شناسایی و انجام اقدامات عملی برای آگاهی والدین و ارجاع دانش آموز با اهمیت تعیین گردیده است. در این مقاله کلیاتی در زمینه تعاریف، سبب بشناسی، وجوه افتراقی و مدیریت درمان مطرح می شود.

اضطراب اجتماعی، اختلال، وجوه افتراقی، مدیریت درمان