کاربرد روانشناسی در ورزش

اخیراً برخی از روان شناسان ورزش بر عوامل روان شناختی دخیل در ورزش، راهبردهای رشدی برای تشویق افراد غیر ورزش کار جهت پرداختن به ورزش و سنجش میزان اثربخشی ورزش به عنوان یک روش درمانی برای افسردگی تأکید دارند. روان شناسی کاربردی ورزش به طور خاص بر کاربرد روان شناسی به منظور افزایش عملکرد ورزشی تمرکز دارد. روان شناسان ورزشی از فنون و اندازه گیری و راهبردهای مداخله برای کمک به افراد جهت دستیابی به عملکرد بهینه استفاده می کند. عوامل انگیزشی مثل پرش، اضطراب، استرس و نیز نقش مهمی را در روان شناسی ورزش ایفا می کند. عوامل متعدد شخصیتی نیز بر عملکرد ورزش کاران تأثیر گذارند و سرانجام خانواده و شرایط اقتصادی نقش بسیار مهمی را در روان شناسی ورزش بازی می کنند. ورزش تنها حوزه ای است که به شکل گیری و اصلاح رفتار ورزش کاران می پردازد و آن ها را مورد مطالعه قرار می دهد. هر جنبه از رفتار ورزش کار موضوعی است برای مطالعه در یکی از زیرمجموعه های روان شناسی ورزش. بسیاری از شاخه های روان شناسی در درک و اصلاح رفتار فرد ورزش کار نقش دارد. ورزش کار به عنوان یک فرد و با شخصیت منحصر به فرد و روان شناسی فردی مرتبط است. ورزش کار به عنوان عضو یک تیم و به عنوان یک موجود اجتماعی با روان شناسی اجتماعی در ارتباط است. ورزش کار به عنوان یک پدیده در حال رشد، در روان شناسی رشد نیست مورد مطالعه قرار می گیرد. ورزش کار به عنوان یک فراگیر در روان شناسی تعلیم و تربیت مطرح می شود. احد کاربردهای روان شناسی در محیط ورزش و فعالیت بدنی 1- توسعه دانش های وابسته در یادگیری، آموزش، تمرین و گزینش ورزش کاران 2- ایجاد خودباوری - اعتمادبه نفس 3- ایجاد انگیزه و انرژی درمانی مناسب 4- کاهش برانگیختگی و اضطراب 5- افزایش توجه و تمرکز 6- تنش زدایی و آرامش بخش .

Keywords:

روانشناسی , ورزش