رابطه میزان فعالیت بدنی و شادمانی

یکی از مهم ترین اهداف هر جامعه رسیدن افراد آن جامعه به سطحی از شادمانی می باشد چرا که شادی باعث افزایش سلامت روان و جسم آنان خواهد شد. پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه میزان فعالیت بدنی و شادمانی دانشجویان دانشجویان مقطع کارشناسی انجام شده است. روش پژوهش رابطه ای بوده است. به این منظور 100 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه شهر کرد به شیوه تصادفی انتخاب شده و در پژوهش شرکت کردند. میزان شادمانی با پرسش نامه های شادکامی آکسفورد و میزان فعالیت بدنی به صورت خود گزارشی در یک مقیاس 0/1 ساعت، 1/8 ساعت، 2-3 ساعت و بیش از سه ساعت سنجیده شد. داده های پژوهش با استفاده از ضریب هم بستگی پیرسون و تحلیل واریانس تک راهه توسط نرم افزار spss اهلی شدن. خلاصه یافته ها حاکی از آن بود که بین میزان فعالیت بدنی و شادمانی در سه یا عمل تکیه مثبت معنی داری در صد کمتر از 0/001 وجود دارد. علاوه بر این نتایج تحلیل واریانس نشان داد میزان شادمانی در چهار سطح فعالیت بدنی ذکر شده تفاوت معنی داری در سطح کمتر از 0/01 دارد. خلاصه آزمون تعقیبی در این زمینه نشان داد که میزان شادمانی دانشجویانی که 1-2 ساعت ، 2-3 ساعت و یا بیش از سه ساعت فعالیت بدنی دارند با دانشجویانی که هیچ گونه فعالیت بدنی ندارند یا کمتر از یک ساعت فعالیت دارند به صورت معنی داری بالاتر می باشد. شادمانی صفت دیگر تفاوت معنی داری نداشت. بنابراین یافته ها می توان گفت ورزش و فعالیت بدنی روزانه به میزان حداقل یک ساعت، می تواند تأثیر زیادی در افزایش شادی دانشجویان داشته باشد.

Keywords:

شادمانی , فعالیت بدنی