بررسی رابطه بین کمال گرایی و خودکارآمدی با اضطراب امتحان در دانش آموزان دختر دبیرستانهای تیزهوش و عادی

اضطراب امتحان یکی از مسائل مهم دانش آموزان نصب عنوان یک پدیده متداول و مهم آموزشی اثرات نامطلوبی بر عملکرد کلاسی فراگیران دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین کمال گرایی و خود کارآمدی با اضطراب امتحان در دانش آموزان دختر دبیرستانی تیزهوش و عادی در شهرستان کوه دشت می باشد. نمونه تحقیق شامل 240 دانش آموز در سال تحصیلی 95 - 1٬394 بود که 120 دانش آموز از دبیرستان های تیزهوشان و 120 دانش آموز از دبیرستان های عادی به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از بین رشته های مختلف انتخاب شد. ابزار مورد استفاده جهت جمع آوری داده ها شامل پرسش نامه کمال گرایی هیل و همکاران ، مقیاس خود کارآمدی عمومی شرر و مقیاس اضطراب امتحان ساراسون بود. این پژوهش از نوع توزیعی و هم بستگی بود و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی، ضریب هم بستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده گردید. نتایج کلی حاکی از آن بود که کمال گرایی هم در دانش آموزان تیزهوش و هم در دانش آموزان عادی با اضطراب امتحان رابطه معنی داری مثبت داشت و خود کارآمدی در دانش آموزان تیزهوش ارتباط معنی دار منفی با اضطراب امتحان آن ها داشت ( 0.01> p) . نتایج نشان می دهد که کمال گرمای بالا و خود کارآمدی پایین اضطراب امتحان دانش آموزان را افزایش می دهد. بنابراین اقداماتی در جهت کاهش کمال گرایی و بالا بردن خود کارآمدی دانش آموزان می تواند اضطراب امتحان آن ها را تا حدودی کاهش دهد.

Keywords:

اضطراب امتحان , کمال گرایی , خودکارآمدی , دانش آموزان تیزهوش