میزان اعتماد به نفس و فاکتورهای مرتبط با آن در دانش آموزان دختر دبیرستانهای شهر زابل 1393

کمبود اعتمادبه نفس به عنوان مهم ترین اختلال روان شناختی، در نوجوانان در حال گسترش است. با این حال مطالعات اندکی وجود دارد که این موضوع توجه کرده باشد و راه حل هایی پیشنهاد داده باشد. لذا تحقیق حاضر به منظور بررسی میزان اعتمادبه نفس دانش آموزان طراحی گردید. با استفاده از تست آیزنک ، میزان اعتماد به نفس 400 نفر از دانش آموزان دختر دبیرستان های شهر زابل در سال 1٬393 تعیین گردید. روش نمونه گیری چند مرحله ای بود به طوری که از بین 20 دبیرستان شهید،10 دبیرستان به طور تصادفی انتخاب و در مدارس انتخاب شده در هر پایه تحصیلی متناسب با ابعاد دانش آموزان آن پایه، تعداد دانش آموزان مورد استفاده به طور تصادفی انتخاب شدند. نمرات بیشتر از 21 اعتمادبه نفس بالا، نمرات 14 - 21 اعتمادبه نفس متوسط و نمره کمتر از 14 اعتمادبه نفس پایین در نظر گرفته شد. از آزمون های مجذور کای و مانتل هنزل در سطح معنا داری 0/5 برای تحلیل داده ها استفاده شد. 30/75% دانش آموزان اعتمادبه نفس بالا، 50% اعتمادبه نفس متوسط و 19/25% اعتمادبه نفس پایین داشتند. ارتباط معناداری بین تحصیلات پدر و مادر با میزان اعتمادبه نفس دانش آموزان دیده نشد. اما رابطه بین پایه تحصیلی ( 0/0015=p) با میزان اعتمادبه نفس معنادار بوده است. به طوری که 26/05 % دانش آموزان پایه اول 23/64% 4/54دانش آموزان پایه دوم به % دانش آموزان پایه سوم اعتمادبه نفس پایین داشتند. بالاتر بودن میزان اعتماد به نفس پایین، در دانش آموزان پایه اول توجه بیشتر از طرف والدین و معلمان جهت افزایش اعتمادبه نفس این دانش آموزان را می طلبد.

Keywords:

تست آیزنک , اعتماد به نفس , دانش آموزان