رابطه بین دلبستگی به والدین وهمسالان با میزان سلامت روانی در دانش آموزان دختر پایه سوم راهنایی زابل

سلامت روانی نوجوانان یکی از محورهای ارزیابی سلامتی در جوامع مختلف است. ارتباط میان دو دل بستگی به والدین و سلامت روانی نوجوانان بر کسی پوشیده نیست. در این بین، تا نشان زن در سنین بلوغ و نوجوانی به دلیل شرایط خاص و تغییراتی که در آن ها ایجاد می شود و گرایش به همسالان، مستعد از دست دادن سلامت روانی هستند. در این راستا پژوهش حاضر به مطالعه رابطه بین دل بستگی به والدین و همسالان با میزان سلامت روانی در دانش آموزان دختر پایه سوم راهنمایی شهر زابل در سال تحصیلی 93 - 92 خواهد پرداخت. در این پژوهش روش نمونه گیری گوشه گیری ساده تصادفی می باشد. ارزش این پژوهش توصیفی از نوع هم بستگی است، پر از انتخاب گروه نمونه از آن ها خواسته شد به تکمیل پرسش نامه دل بستگی به والدین و همسالان IPPA و پرسش نامه سلامت روان GHQ بپردازند و سرانجام به کمک آزمون های آماری و تحلیل رگرسیون و ضریب هم بستگی پیرسون به تجزیه و تحلیل داده ها اقدام شد. با توجه به تعداد متغیرهای مورد بررسی تعداد 200 نمونه مورد بررسی قرار خواهد گرفت. ماتریس هم بستگی میان متغیرها برای هر کدام از مقیاس ها نشان داد که دل بستگی ایمن به والدین، قطع رابطه مناطقی در سلامت روانی دانش آموزان دختر دارد ( 0/05>p). به همان نسبت در دل بستگی نا ایمن و دو سو گرا میزان گرایش به عدم سلامت روان مشهود بود. نوجوانانی که از دل بستگی ایمن نسبت به والدین و همسالان برخوردارند، پاسخ های عصبی کمتری به حوادث فشارزای محیط می دهند و در برخورد با مسائل و مشکلات و راه حل های مختلف را مورد تحلیل قرار داد و سپس تصمیم می گیرد.

Keywords:

نوجوانان , دلبستگی , سلامت روان , زابل