نقش مادران در تربیت فرزندان برای کاهش آسیب های اجتماعی

تربیت صحیح فرزندان و سلامت روان توسط والدین موجب یادگیری مهارت های تعاملی مثبت و رفتارهای اجتماعی مناسب توسط آنان می گردد که فرزندان را از مبتلا شدن آسیب های اجتماعی مصون می دارد. تبین نقش والدین مخصوصاً مادران و سلامت روان کودکان و متعاقب آن کاهش آسیب های اجتماعی در جامعه اسلامی. باطله حاضری یک مطالعه مروری می باشد. اطلاعات مورد نیاز برای انجام این مطالعه به روش کتابخانه ای و ضریب بررسی سایت ها، مجلات، کتاب ها و مقالات مرتبط جمع آوری گردیده است. در این تحقیق معیار تجزیه و تحلیل، استفاده از استدلال قیاسی و استوایی است. عواملی که موجب دور شدن فعالیت های اجتماعی ناتوانند از مسیر تربیت و حضور در رفتارهایی که می تواند به او در پیدا کردن مسیر مناسب صدمه بزند، بازیک نامیده می شود. همچنین آسیب های نو پدید هم آسیب هایی هستند که از ارتباط نوجوانان با ابزار و تکنولوژی های جدید ممکن است برای او پیش آید و مسیر تحصیل، تربیت و آینده او را از جهت اصلی دور کند. بنابراین یکی از راه های پیشگیری از بروز این گونه آسیب ها در نوجوانان توجه ویژه به تربیت و تقویت مسائل دینی و مذهبی آن ها از سوی مسئولان آموزشی و تربیتی و مخصوصاً مادران در خانواده ها است. تحلیل دست نوشته ها نشان داد که اگر اولیا خانه و مدرسه این اجازه را به دو جوان بدهد که هر کدام با توانمندی های که دارد به موقعیت های مناسب و سنگینی دست یابند و این احساس من می توانم خوب باشم را در خود ببیند، اعتمادبه نفس و باور جوان و نوجوان از خودش در صد بسیار خوب قرار می گیرد اگر نوجوانی خود را باور داشته باشد و ارزش خاصی برای خود قائل باشد کمتر تحت تأثیر دیگران، عوامل بیرونی و فضای مجازی قرار می گیرد. در تحقق این امر، مادران به عنوان مهره اصلی در تحکیم بنیان خانواده، نقش مؤثر و بسزایی را در آماده سازی فرزندان برای حضور در جامعه ایفا می کند. لذا با آموزش خانواده ها به ویژه مادران آن اصیلی در تربیت نسل آینده برداشته شده و در صف هزینه و زمان برای کاهش آسیب های اجتماعی تا حد زیادی صرفه جویی می گردد.

Keywords:

نوجوانان , آسیب های اجتماعی , خودباوری , خودکارآمدی , اعتماد به نفس