مقایسه مهارتهای ذهن آگاهی و توانایی تنظیم هیجانی در بازیگران تئاتر و افراد غیر بازیگر 20 تا 25 سال شهر تهران

سلامت روان مقوله ای حائز اهمیت است، چراکه تأثیرش برعملکرد جسمانی برهیچکس پوشیده نیست. ازجمله عوامل مؤثر و ایجاد کننده سلامت روان،هنر و در اینجا منحصراً تئاتر می باشد. از آنجا که هنرکهنه شدنی نیست و درمسیر این تحولات برق آسا،همچنان بر کرسی اهمیت قرار دارد،و در زمینه تأثیر هنر(تئاتر) در رفع اختلالات وایجاد سلامت روانی شواهدی داریم،برای ارتباط بهتر و نزدیکتر با بعد روحی و روانی خود و درنتیجه شناخت خود،می توان افراد را با هنر تئاتر تجهیز کرد تا بهتر بتوانند تعادل و رشد روحی و روانی و سلامت خود را حفظ کنند.افراد به وسیله بیان آنچه که می خواهند،به شکل سمبولهای کلامی وحرکتی،نتنها از انرژی منفی حاصل از افکار ناخوشایند خودآگاه و ناخودآگاه رهایی می یابند،بلکه دست به آفرینندگی می زنند و این یکی از ویژگی های افراد خودشکوفاست، که به قول راجرز دارای بالاترین سطح سلامت روان هستند.بیان احساسات درقالب تئاتر باعث می شود که فرد بتواند از بیرون به خود بنگرد وبه خودآگاهی برسد. درصورتی که انسان بتواند غالب بر احساساتش باشد، هنر تئاتر می تواند به عنوان وسیله ای برای تخلیه هیجانات، کسب آرامش و حفظ سلامت روان، به کار آید. و اما، ذهن آگاهی و تنظیم هیجانی نقش مهمی در متغیرهای مرتبط با سلامت روان برای افراد جامعه ایفا می کنند، از اینرو آگاهی از این دومقوله و بالا بردن توانایی در این دو فاکتور باعث سلامت روانی بالاتر و درنتیجه انسانی سالم تر وموفق تر و در نهایت جامعه ای سالم و شکوفا و مستعد ترقی و آسایش خواهد بود. لانجر واژه ذهن آگاهی را برای توصیف یک رویکرد تحقیق علمی به کار برد.به نظر لانجر،ذهن آگاهی یک فرایند شناختی خلاق و سازنده است و زمانی که یک فرد سه ویژگی کلیدی را به کار می گیرد، آشکار می شود.آن سه ویژگی عبارتند از: ۱ -خلق یک طبقه بندی جدید،۲ -پذیرا بودن اطلاعات جدید ۳ -آگاهی از دید و زوایای دید ژرفتر و بیشتر.و اینکه، تنظیم هیجانی نقش مهمی در سازگاری ما با وقایع استرس زای زندگی دارد.هنگامی که فرد با یک موقعیت هیجانی روبه رو می شود احساس خوب وخوش بینی برای کنترل هیجان کافی نیست،وی نیاز دارد در این موقعیتها بهترین کارکرد شناختی را از خود ارائه دهد، و این مستلزم توانایی تنظیم هیجانهاست.در نهایت اینکه، پژوهش مذکور باهدف مقایسه مهارتهای ذهن آگاهی وتوانایی تنظیم هیجانی در بازیگران تئاتر و افراد غیر بازیگر ۲۰ تا ۲۵ سال شهر تهران، با استفاده از دو پرسشنامه : مقیاس آگاهی و توجه ذهن آگاهانه و مقیاس مشکل در نظم بخشی هیجانی به جمع آوری اطلاعات پرداخت.در این پژوهش نمونه آماری شامل ۵۰ نفر ازبازیگران تئاتر و ۵۰ نفر افراد عادی بود، که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.روش این پژوهش علی مقایسه ای بود، و برای تجزیه و تحلیل داده ها از دو روش آمار توصیفی ( مشخصات دموگرافیک ،جداول و نمودارهای درصد فراوانی، و میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی ( استفاده از نرم افزار spss و آزمون t برای آزمودن فرضیه ها ) استفاده شد.فرض کلی این پژوهش این بود که ؛ تفاوت معناداری بین ذهن آگاهی و توانایی تنظیم هیجانی بازیگران تئاتر و افراد عادی وجود دارد، و فرضیه های فرعی به ترتیب اینها بودند که ؛ ذهن آگاهی و توانایی تنظیم هیجانی در بازیگران تئاتر بالاتر از افراد عادی است.در مجموع از این پژوهش نتیجه گرفته شد که ؛فرضیه اول تحقیق (مربوط به ذهن آگاهی) تایید نمی گردد، ولی فرضیه دوم تحقیق ( مربوط به توانایی تنظیم هیجانی) تایید می گردد. یعنی، ذهن آگاهی افراد عادی بالاتر از افراد بازیگر تئاتر ۲۰ تا ۲۵ سال می باشد. ولی در توانایی تنظیم هیجانی بازیگران تئاتر نسبت به افراد عادی ۲۰ تا ۲۵ سال، از برتری برخوردارند.نکته اینکه؛ این پژوهش درشهر تهران وبا افراد ۲۰ تا ۲۵ سال صورت گرفت ونتایج آن اصولا نمی تواند به تمام بازیگران تئاتر یا افراد عادی تمام سنین، و دیگر مناطق یا کشورها، با اطمینان بسط داده شود.

Keywords:

ذهن آگاهی , تنظیم هیجان , سلامت روان , تئاتر