نقش روان نمایشگری در کاهش مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به ADHD

هدف از این مطالعه بررسی اثر روان نمایشگری بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به ADHD بود. مطالعه ی حاضر یک مطالعه ی شبه آزمایشی، پیش آزمون- پس آزمون با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل می باشد. 24 کودک 7 تا 10 ساله که توسط روان پزشکان، مبتلا به ADHD تشخیص داده شده بودند با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. والدین شان مقیاس درجه بندی مشکلات رفتاری کانرز (48 سوالی)- فرم والدین را تکمیل کردند. تکنیک های روان نمایشگری برای گروه آزمایش به مدت 16 جلسه به کار برده شدند. هیچ کاربندی آزمایشی برای گروه کنترل به کار برده نشد. بعد از اینکه روان درمانی خاتمه یافت، مقیاس درجه بندی مشکلات رفتاری کانرز - فرم والدین مجدداً برای هر دو گروه به عنوان پس آزمون اجرا شد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تجزبه و تحلیل شدند. یافته ها نشان دادند که میانگین نمرات کودکان گروه آزمایش در تمام خرده مقیاس های مقیاس کانرز و نمره ی کل مقیاس به طور معناداری کاهش یافتند (0.01روان نمایشگری در کاهش مشکلات رفتاری همراه با تفاوت های معنادار در مقایسه با گروه کنترل بودند.

Keywords:

ADHD , روان نمایشگری , مشکلات رفتاری