بررسی نقش فاکتورهای تأثیرگذار در ارتقاء کیفیت آموزش معماری

از بدیهی ترین اموری که مدارس معماری به دانشجویان به عنوان کسانی که بر مرز علم و هنر زندگی میکنند و باید بتوانندجریان اصلی و ارزشهای غالب جامعه را درک کنند نمیآموزند«زیباییشناسی آزاد اندیش» است. در نتیجه چنین اندیشهای مباحث خلاقیت در مواجهه با راهبردهای طبیعت و ارتباط با هنرهای دیگر به کرات به بار مینشیند و در نهایت به خلق فضاهای کالبدی که آثاری شکوفا، سازنده، و عاری از «سرشت دلبخواهی» باشند منجر میشود. مقالۀ حاضر دربارۀ فاکتورهای تأثیر گذار در ارتقاء عاری از «سرشت دلبخواهی» باشند منجر میشود. مقالۀ حاضر دربارۀ فاکتورهای تأثیر گذار در ارتقاء کیفیت آموزش در معماری در سالهای شکل گیری «دیدگاه دانشجو» در دانشکده سخن میگوید. در واقع «آموزگار خلاق طراحی» باید «فرد خلاق» را به « سرچشمه های اولیۀ خویش» هدایت کند. هدف آموزش معماری باید ارتقاء هنر معماری به سطحهای بالاتر باشد و دانشجویان را به سوی هنری با «مشی تقلید خاص» و «خود بازنگری»، «عاری از نقاط ضعف و برداشت سطحی و اقتباس» پیش ببرد، و جنبههای مختلف قوۀ تصور، تخیل و خلاقیت دانشجو را تقویت نماید. فاکتورهایی چون : توجه به ادات، فنون و ابزار در آموزش،« تمرینهای در محل» برای بررسی و مطالعۀ کنش متقابل انسان/طبیعت، بهرهگیری تمام دانشکدهها از نمایشگاهها و مجموعه های گردآوری شده از مصالح سازگار با محیط خود آموزش متنی بر مصالح، تجربه های عملی، بهره گیری از تجربیات آموزگاران معماری به عنوان ابزاری آموزش متنی بر مصالح»، تجربههای عملی، بهرهگیری از تجربیات آموزگاران معماری به عنوان ابزاری برای خلاقیت فراگیر، توجه به تاریخ و فهم آن به عنوان راهی برای درک و انتقال بینشهای ارزشمند به معماران، آموزش صداقت در مقابل ذهنیت تقلیدی و ایده دزدانه، بهره گیری از نقش طبیعت به عنوان فاکتور موثر بر خلاقیت معماری، توجه چندجانبه به آثار معماری، برنامه ریزی کار طراحی، همسویی با تمرینهایی در زمینۀ اکتشافات هندسی، اهمیت نقش طراحی محیط آموزشی در تسهیل و بهبود روند یادگیری (از طریق روانشناسی عملکردی رنگها، نور، اشکال و فرمها، هارمونی و هماهنگی آنها)، مشتاقان یادگیری معماری و استعدادهای بالقوه را در دستیابی به شخصیتی خلاق و حرفهای یاری میرساند.

Keywords:

فاکتورهای تأثیرگذار , کیفیت , آموزش , معماری