اثر بخشی درمان شناختی-رفتاری بر بهبود کیفیت زندگی و اضطراب افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه ناشی از جنگ

پژوهش حاضر با هدف اثر بخش درمان شناختی- رفتاری بر بهبود کیفیت زندگی و اضطراب افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه ناشی از جنگ انجام شد. این پژوهش از نوع پژوهشهای نیمه تجربی میباشد که با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل انجام شد. از بین تمام افراد مبتلا به استرس پس از سانحه ناشی از جنگ مراجعه کننده به مراکز روانشناختی شهر قوچان در سال 1394، 16 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (8نفر) و کنترل (8 نفر) قرار گرفتند. پس از اجرای پیش آزمون که با استفاده از پرسشنامه های کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت و اضطراب بک به عمل آمد، گروه آزمایش طی 10 جلسه هفتگی تحت درمان شناختی- رفتاری قرار گرفت ، ولی گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان شناختی- رفتاری بر افزایش کیفیت زندگی و کاهش اضطراب در افراد مبتلا به استرس پس از سانحه ناشی از جنگ گروه آزمایش تأثیر معناداری دارد. مبتنی بر یافته ها میتوان بیان داشت که درمان شناختی- رفتاری به عنوان یک روش مؤثر برای افزایش کیفیت زندگی و کاهش اضطراب افراد مبتلا به استرس پس از سانحه است.

Keywords:

درمان شناختی- رفتاری , کیفیت زندگی , اضطراب , استرس پس از سانحه