بررسی تأثیر دمای ذوبریزی بر استعداد به خوردگی موضعی میکروگالوانیکی فولاد آستنیتی منگنزدار هادفیلد

در این پژوهش، تأثیر دمای ذوبریزی بر استعداد به خوردگی موضعی میکروگالوانیکی فولاد آستنیتی منگنزدار هادفیلد مورد بررسی قرارگرفته است. برای این منظور، ابتدا چهار مدل Y شکل از جنس آلومینیوم تهیه شده و سپس قالبگیری به روش سیلیکات سدیم/ 2CO بهصورت تغذیه روبسته انجام شد. سپس مذاب فولاد مورد نظر توسط کوره القایی بدون هسته تهیه گردید. در هنگام ریختهگری ، دمایذوبریزی 1350 ، 1400 ، 1450 و °C1500 در نظر گرفته شد. بلافاصله پس از پایان ریختهگری، هر چهار بلوک ریختهگری شده به درون حمام آب خالص، سریع سرد شدند. سپس میکروسکوپ نوری برای بررسی ریزساختار به کار رفت. برای بررسی مورفولوژی خوردگی از میکروسکوپ الکترونی روبشی و برای آنالیز فازهای تشکیل شده در ریزساختار از پراش پرتو ایکس استفاده شد. برای بررسی رفتار خوردگینمونهها از روشهای پلاریزاسیون پتانسیودینامیک و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی در محلول 5 / 3 درصد وزنی NaCl استفاده گردید. مشاهدات میکروسکوپ نوری و الگوهای حاصل از پراش پرتو ایکس نشان داد که افزایش دمای ذوبریزی منجر به کاهش میزان رسوبات کاربیدی و افزایش اندازه دانههای آستنیت در ریزساختار فولاد هادفیلد میشود. نتایج آزمایشهای خوردگی نشان میدهد که با افزایش دمایذوبریزی در فرآیند ریختهگری، فولاد هادفیلد مقاومت خوردگی بیشتری از خود نشان میدهد. دلایل این امر عبارتند از: 1 کاهش دمای ذوبریزی باعث افزایش مقدار کاربیدهای موجود در ریزساختار شده و میکروپیلهای گالوانیکی تشکیل داده است. 2 کاهش دمای ذوبریزی با افزایش مقدار کاربیدها منجر به ریزدانه شدن ساختار و افزایش تعداد مرزدانهها شده است. همچنین تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی از مورفولوژی خوردگی نمونهها نشان داد که کاهش دمای ذوبریزی در فرآیند ریختهگری فولاد هادفیلد منجر به فراهم شدن شرایط برای وقوع خوردگی موضعی میکروگالوانیکی شده است

Keywords:

فولاد هادفیلد , دمای ذوبریزی , رفتار خوردگی , پلاریزاسیون پتانسیودینامیک , طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی