امیرمصطفی امیرجانی - دانشجوی دکتری مهندسی مواد دانشگاه صنعتی امیرکبیر
داود حق شناس فتمه سری - استادیار دانشکده مهندسی معدن و متالورژی دانشگاه صنعتی امیرکبیر

رنگهای خیره کننده نانوذرات فلزی از گذشته مورد توجه بوده است به نحوی که از آنها برای رنگآمیزی شیشهها و تزئین استفاده میشده است. با پیشرفت آگاهی و خرد بشر، کاربردهای جدیدتری برای استفاده از ویژگیهای نوری نانوذرات فلزی پیدا کردهاست.ویژگیهای منحصر به فرد نوری نانوذرات فلزی که کاملا قابل کنترل بوده و توسط روشهای طیفنگاری قابلیت اندازهگیری دارد، علم پلاسمونیک را به عنوان یکی از مهمترین و پایهایترین حوزههای پژوهشی تبدیل کرده است. بیشتر این توجهات بر روی نانوذرات نقره و طلا و استفاده از آنها به عنوان حسگرهای نوری بدون برچسب و فوقحساس با ابعاد بسیار کوچک میباشد. نانوذرات پلاسمونیک دراین موارد به عنوان یک مبدل در ابعاد بسیار کوچک تغییرات در ضریب شکست را به تغییرات طیفی مرتبط با تشدید پلاسمون سطحی تبدیل میکنند. تغییرات در باند تشدید پلاسمون سطحی میتواند معیار خوبی برای اندازهگیری اتصالات در مقیاس مولکولی باشد. با اتصال عوامل شناسایی شیمیایی یا زیستی به سطح نانوذرات میتوان حساسیت و گزینشپذیری نانوحسگر را افزایش داد. دراین مقاله روشهای مختلف تهیه نانوحسگرها با تاکید بر روشهای تثبیت نانوذرات بر روی سطح بحث میشود. در انتها تفاوت میان روشهای مبتنی بر ضریب شکست و رنگسنجی بررسی میشوند و انواع استراتژیهای عاملدار کردن نانوذرات برای تولید حسگرهای تشدید پلاسمون سطحی پایدار بررسی میشوند

نانوذرات فلزی، پلاسمونیک، نانوحسگر، تشدید پلاسمون سطحی