بررسی تأثیر نسبتهای مختلف گچ و بیوچار بر رشد و خصوصیات مورفولوژیکی گیاه جو در یک نمونه خاک شور و قلیا

تولیدات گیاهی بخصوص محصولات استراتژیک در منا طق خشک با چالشهای مهمی ازجمله شور و سدیمی بودن خاک روبروست ولذا استفاده ازاصلاح کننده های خاک اجتناب ناپذیر بنظر میرسد. تحقیق حاضر با هدف بررسی استفادهی توأم و جداگانهی این مواد با نسبتهای متفاوت، بر بهبودخصوصیات مورفولوژیکی گیاه جو صورت پذیرفت. آزمایشها در قالب طرح بلوک کاملاً تصادفی با هفت تیمار شامل شاهد، 11 گرم بیوچار به ازای هرکیلوگرم خاک، 21 گرم بیوچار به ازای هر کیلوگرم خاک، 1% گچ، 2% گچ، 1% گچ+ 11 گرم بیوچار، 2% گچ + 21 گرم بیوچار در 3 تکرار به اجرا درآمد. بعد از پیاده کردن نقشهی طرح و اعمال تیمارها، در هر گلدان تعداد 11 بذر گیاه جو رقم افضل کاشته شد و نمونهها به مدت 3 ماه در حد نیاز گیاه و با اعمال نیاز آبشویی مناسب (LF=0.3) آبیاری شدند. پس از 12 هفته رشد گیاه جو در گلخانه، گیاهان از محل طوقه قطع و سپس جهت تجزیههایآزمایشگاهی آماده شدند. برخی از خصوصیات مورفولوژیکی گیاه جو )ارتفاع بوته، تعداد بوته، تعداد برگ، طول ریشه، حجم ریشه، وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه، وزن تر برگ، وزن خشک برگ( در آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج جدول تجزیه واریانس، اثر نوع تیمار اصلاحی برروی پارامترهای مورفولوژیکی گیاه در سطح یک درصد معنیدار بود و نتایج مقایسهی میانگینها نشان داد که استفاده از گچ و بیوچار به تنهایی و همچنین بهکارگیری توأم این دو مادهی اصلاحکننده به همراه آبشویی، تأثیر معنیداری بر روی خصوصیات مورفولوژیکی گیاه جو داشته و آنها را افزایش داده است. همچنین استفاده توأم بیوچار و گچ به ترتیب به میزان 21 گرم و 2% بیشترین تأثیر را بر بهبود رشد گیاه نشان داده است. به طورکلیکاربرد توأم گچ با بیوچار توانسته است شاخصهای رشد گیاه جو شامل وزن تر و خشک برگ و وزن تر و خشک ریشه را به نحو قابل ملاحظهای افزایش دهد

Keywords:

گیاه جو , بیوچار , گچ , خاک شور و قلیا