بررسی خطر باکتریولوژیکی پسماند عفونی بیمارستانی بر محیط زیست

پسماندهای بیمارستانی همیشه به عنوان یکی از آلایندههای اصلی محیط زیست )آب, خاک , هوا (مورد توجه بوده است. امروزه بیخطرسازی زباله های عفونی با دستگاه های بیخطرساز بیمارستانی به عنوان روشی قابل اعتماد به نظر میرسد که به سادگی هم قابل کنترل میباشد . هر بیمارستانطبق قوانین مصوب وزارت بهداشت بایستی نسبت به بیخطرسازی پسماندهای عفونی خود اقدام نماید پسماندهای عفونی بعد از بیخطر سازی بصورتپسماند عادی و عاری از هرگونه میکروارگانیسم در نظر گرفته شده و به محلهای دفع زباله انتقال داده میشوند . اگرچه برخی مطالعات اثبات کرده اند اتوکلاوها و سایر دستگاههای بیخطر ساز به طور موثری میکروارگانیسمهای موجود در زبالهها را غیر فعال میسازند اما با این حال رشد مجدد احتمالیمیکروارگانیسمها و اثراتی که رشد مجدد میکروارگانیسمها در محل دفع بر خاک، آب، هوا و بطور کلی محیط زیست میتواند بر جای گذارد نادیدهگرفته شده است , بنابر این تحقیق حاضر با هدف بررسی خطر باکتریولوژیکی پسماند عفونی بر محیط زیست از طریق امکان سنجی رشد مجددمیکروارگانیسمی در پسماند عفونی بیخطر سازی شده جهت جلوگیری از اثرات سوءناشی از آن بر محیط زیست )آب، خاک، هوا (انجام پذیرفته است. اینبررسی با استفاده از آزمایشات میکروبی انجام پذیرفت و رشد / عدم رشد مجدد میکروارگانیسمها بعد از بیخطرسازی بررسی گردید. این آزمایشات 6 بار و برای دو زمان ماند دمای بیخطر سازی متفاوت) 431 درجه 33 دقیقه و 424 درجه 14 دقیقه( انجام گرفت. در بررسی رشد / عدم رشد از 9 میکروارگانیسم استفاده شد و رشد / عدم رشد آنها درون پسماند تا 42 روز کنترل گردید . نتایج نشان داد که بعد از بیخطرسازی پسماند هیچ رشد مجددی در 9 میکروارگانیسم شاخصی که در پسماند تلقیح شده بودند مشاهده نگردید و پسماند همچنان عاری از میکروارگانیسم و بیخطر )برای انسان و محیط زیست (میباشد.

Keywords:

پسماند بیمارستانی , رشد مجدد میکروارگانیسمی , محیط زیست , بیخطرسازی پسمان