تاثیر پارامترهای انتخاب وسیله سفر در راستای کاهش سهم وسایل نقلیه شخصی

مشخص است که گرایش هرچه بیشتر به سمت حمل و نقل عمومی، از نشانههای بارز حمل و نقل پایدار محسوب میگردد. تا به امروز، تلاشهای متعددی برای تشویق کاربران شبکههای حمل و نقلی به استفاده از وسایل عمومیانجام شده است و تا زمانی که نتوان عمده کاربران شبکه را به سمت این نوع حمل ونقل سوق داد این تلاش همچنان ادامه دارد و خواهد داشت. اما نکتهای که وجود دارد آن است که آیا برای رسیدن به این هدف، باید دانست که کدام یک از طرحهای پیشنهادی به مدیران قادر است تا به بهترین نسو ایدن انتقدار را انجدام دهدد. در مطالعه جاری، تلاش شده است تا با بررسی چند سناریو با متغیرهای متفاوت از قبیل هزینه پارکینگ، هزینه طرح ترافیکی، افزایش کیفیت حمل و نقل عمومی و ... نوبت به تعیین سهم هر یک از این متغیرها در برنامهریزیهای بلندمدت شود. خروجی مدر تهیه شده نشان میدهد که در عمل، سرمایهگذاری بر کدام سیاست برای نیل به این هدف موثرتر است. مدلوازی با استفاده از پویایی سیستمها و نرمافزار Vensimو بر اساس مدر لوجیتی که به صورت مسدود برای کاربران شاغل شبکه شهر تهران کالیبره گردیده، تهیه شده است.

Keywords:

حمل و نقل پایدار , تفکیک سفر , پویایی سیستمها , حمل و نقل عمومی