ارزیابی عملکرد خطوط اتوبوس رانی شهر اصفهان با رویکرد تحلیل ناپارامتریک

مشکلات ناشی از ازدحام وسایل نقلیه در شهرها، باعث اهمیت بیش از بیش تقویت سامانه های حمل ونقل همگانی میشود. بررسی عملکرد سامانه های اتوبوسرانی در جهت شناسایی میزان موفقیت آن ها، از الزامات مدیریتسیستم های حمل و نقل درون شهری محسوب می شود. در این پژوهش با استفاده از تکنیک ناپارامتریک ارزیابی عملکرد، تحت عنوان تحلیل پوششی داده ها عملکرد خطوط اتوبوس رانی شهر اصفهان ارزیابی می گردد . لذا از سهشاخص ورودی شامل طول خط، تعداد ایستگاه و تعداد ناوگان فعال هر خط همچنین دوشاخص خروجی شامل خودرو-کیلومتر طی شده و درآمد هر خط استفاده شد. با ساخت مدل و محاسبه مرزهای کارایی، مشاهده کردیم از79 خط مورد بررسی، 14 خط کارا بودند (کارایی برابر 1)، میانگین کارایی کل خطوط 69 /. می باشد و 37 خط کارایی بالاتر از میانگین داشته اند. این به معنی آن است که بیش از نیمی از خطوط مورد مطالعه، کارایی کمتر از میانگین دارند. همچنین نتایج نشان داد به طور میانگین خطوط نا کارا می توانند با کاهش 2ایستگاه ، 1 اتوبوس و در نهایت 200 متر از طول خود به سطح کارا دست پیدا کنند.

Keywords:

اتوبوس رانی , تحلیل پوششی داده ها , ارزیابی عملکرد , تحلیل ناپارمتریک