سیداحسان سیدابریشمی - استادیار گروه برنامه ریزی حمل ونقل دانشگاه تربیت مدرس تهران
سیدحسین رضوی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی حمل ونقل دانشگاه تربیت مدرس
حامد رازقی فر - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی حمل ونقل دانشگاه تربیت مدرس

حفظ سهم موجود حمل ونقل عمومی با میزان رضایت کاربران ارتباط مستقیم دارد. تعیین رضایت کاربران وابسته به عوامل مختلفی بوده که معمولاً در 5 دسته شامل ایمنی و امنیت، راحتی، قابلیت اطمینان، ویژگی های سرویس واطلاع رسانی مورد ارزیابی قرار می گیرد. در این مقاله مدلی برای تعیین رضایت کاربران در شهر تهران پیشنهاد شده که برای نمونه در خط 4 اتوبوس تندرو تهران استفاده شده است. مدل پیشنهادی با تحلیل اطلاعاتی که از طریقپرسشنامه جمع آوری شده شاخص رضایت را محاسبه می کند. پرسشنامه مذکور از 3 قسمت تشکیل شده است. قسمت اول میزان رضایت کاربران از ویژگی های سرویس و میزان اهمیت هریک از این ویژگی ها، قسمت دومویژگی های سفر و قسمت سوم ویژگی های اجتماعی - اقتصادی مصاحبه شونده را مورد پرسش قرار داده است. مدلپیشنهادی با استفاده از میانگین و واریانس و تاثیر همزمان رضایت و اهمیت، شاخص رضایت را بررسی می کند. نتایج نشان می دهد که ویژگیهایی که بیشترین سهم را در رضایت کاربران از سیستم دارند، حرکت اتوبوس باسرعت ایمن، به موقع رسیدن به مقصد و تهویه و دمای مناسب اتوبوس است. این در حالی است که عوامل اطمینان از حرکت طبق برنامه، سهولت تهیه بلیط و امنیت داخل اتوبوس در مطالعات برخی کشورهای در حال توسعه دارایاهمیت است. این تفاوت از آن جا ناشی می شود که مشکلات مربوط به راحتی سفر در کشورهای توسعه یافته برطرف شده و نظم و به موقع رسیدن در اولویت است در حالی که در ایران به دلیل مشکلاتی مانند شلوغی، راحتی سفر در اولویت است.

حمل ونقل عمومی، رضایت کاربران، مدلCSI