مقایسه نقش عوامل فرهنگی و نگرش نسبت به ایمنی بر رفتار پیادهروی در دو گروه جنسیتی (مطالعه موردی تهران و کرج)

تاکنون مطالعات زیادی در مورد علل بروز رفتارهای ناهنجار ترافیکی و بهخصوص پیاده روی در کشورمان صورت نگرفته است. هدف از تحقیق حاضر استفاده از متغیرهای فرهنگی (جمعگرایی و فردگرایی در هر دو سطح افقی وعمودی) در کنار عوامل ادراک اجتماعی (نگرش عمومی و نگرش اجرایی) در مدل سازی رفتار پیاده روی (نقص توجه، تخلف و رفتارهای خصمانه پیادهروی) و مقایسه گروههای جنسیتی (مردان و زنان) در شکلگیری رفتار است. نمونه آماری تصادفیN=293 متشکل از مردان51/9درصد و زنان 48/1 درصد تهرانی و کرجی با میانگین سنی 37/6سال انحراف معیار 16/7سال است پرسشنامه ای متشکل از ابزارهای اعتبارسنجی شده سنجش نگرش، فرهنگ و رفتار در میان نمونه توزیع شد و تحلیلهای عاملی (تأییدی و اکتشافی ) برای تعیین ساختارمتغیرهای پنهان انجام گرفت. همچنین مدلسازی معادلات ساختاری برای تعیین ارتباط علی بین متغیرهای مطالعه انجام گرفت. مطابق نتایج اگرچه تفاوت معنیداری بین مردان و زنان در متغیرهای مطالعه دیده نشد (بهجز تخلفات پیادهروی)، اما ساختار شکلگیری رفتار در دو گروه جنسیتی کاملاً متفاوت است.

Keywords:

نگرش , عوامل فرهنگی , رفتار پیادهروی