داود حیدری کانی - کارشناسی ارشد علوم کامپیوتر دانشگاه تربیت مدرس
آرش رئیسی - استادیار دانشکده ریاضی و علوم کامپیوتر دانشگاه امیرکبیردانشجوی دکتری علوم کامپیوتر دانشگاه امیرکبیر

سابقه سیستم حمل و نقل هوشمند در ایران مانند سایر کشورها به استفاده از چراغ های کنترل تقاطع ها در راه های درون شهری باز می گردد. در این سامانه ها، با جمع آوری اطلاعات مربوط به حجم ترافیک در راههایمختلف، زمانبندی چراغ راهنمایی برای به حداقل رساندن زمان تاخیر، بهینه می گردد . در ای ن راستا، عوامل متعددی به غیر از حجم ترافیک، همچون تخصیص ترافیک اهمیت دارد. به همین دلیل محقق ین علم و ر یاض ی وترافیک، از روش های بهینه سازی بسیاری برای حل آن تا کنون استفاده نموده اند و دغدغه همگی آن ها بر ا ی ن اصل استوار بوده است که کدام روش در کمترین زمان و بالا تر ین دقت توانا یی حل ا ی ن مسئله دارد . یک ی ازمعروف ترین این مدل ها مدل آقای دمبرگ بوده که با استفاده از روش لاگرانژ به حل این مسئله پرداخته و در ا ی ن مقاله سعی شده تا برای محاسبه تابع هدف، از چند الگوریتم استفاده کرده و با هم مقایسه شده اند.

تخصیص ترافیک، بهینه سازی، حمل و نقل هوشمند ، جستجوی جهانی، جستجوی انتخاب طلایی