عادله عابدین پور - کارشناس ارشد مطالعات زنان، دانشگاه شهید باهنر کرمان

توسعه پایدار بهعنوان یکی از بسترهای تعالی و رشد انسان، آنگاه میتواند موفقیتآمیز باشد که با یاری و مشارکت همه گروههای اجتماعی وبرای همه آنان صورت پذیرد.در میان گروههای اجتماعی، زنان نیمی از جمعیت کشور را تشکیل میدهند و توجه به نیروهای بالقوه این بخشاز جامعه، عاملی است که در کشورهای در حال توسعه نادیدهگرفته شده است. و به همین جهت، علیرغم برنامهریزیها و فعالیتهای انجامیافته، هنوز در این کشورها زنان نتوانستهاند به جایگاه و نقش مناسب خود در اداره امورکشورودرتصمیمگیریها دست یابند. درنتیجه مشارکت زنان درفعالیتهای اقتصادی، عامل توسعه یافتگی هرکشور تلقی میشود. سازمان ملل همه ساله شاخص تواناسازی جنسیتی برای کشورمحاسبهمی کند؛ وایران از نظرمشارکت زنان درمدیریت وضعیت نامساعددارد . مشارکت زنان در بخش مدیریت صنعت کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله سعی برآن شده است که با درنظرگرفتن ضرورت مشارکت زنان در توسعه همه جانبه، به طورخاص به بررسی شناخت چالشهای پیش رو گروهی از زنان، درعرصه مدیریت دربخش صنعتمشهد بپردازیم. روش مورد استفاده برای تجزیه وتحلیل دادهها روششناسی کیفی نظریه زمینهای است . این روش بسیارکارآمد و فایده مند است و تاکنون درحوزه چگونگی رسیدن زنان به سطوح مدیریتی از این روش استفاده مطلوبی به عمل نیامده است. اطلاعات ازطریق مصاحبه ساختارنیافته با 01 نفر از مدیران دربخش صنعت بدست آمد. به طورکلی بعد از تجزیه وتحلیل دادهها تعداد 4مقوله استخراج گردید که عبارتنداز: چالش خانهداری و کارخانهداری،چالش مادری ومدیریت،چالش تیمارداری، چالش همسرداری