سید علیرضا موسوی - دکترای مهندسی محیط زیست، مدرس گروه مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت، کرمانشاه، ایران
یحیی جباری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت کرمانشاه
سهراب علاف پورحقیقی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت کرمانشاه
محمد قنبری قوزیکلی - دانشجوی دکترای تخصصی مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت تهران

آب مهم ترین ماده حیات و آبادانی است. این ماده سرآغاز زندگی و جزء اصلی تمام موجودات زنده است. به دلیل توزیع نامناسب آب در کره زمین و عدم وجود تعادل در بارش ها همواره قسمتی از کره زمین شاهد خشکسالی و بی آبی بوده و جمعیت ساکن در این قسمت با خطراتی از این قبیل مواجه می باشند. دانشمندان در صدد جبران این خشکسالی و استفاده از تکنولوژی های جدید بوده و راهکارهای متعددی برای جبران این کمبودها ارائه نموده اند. استفاده از فاضلاب، سدسازی، آب گیری از مه، بارورسازی ابرها و ایجاد باران مصنوعی از جمله آنهاست. لذا برای مبارزه با پدیده خشکسالی و مشکل کم آبی، افزایش بارش از طریق بارورسازی ابرها بعنوان یکی از راه های نوین تأمین استحصال منابع آب مطرح گردیده و از طریق شناسایی قابلیت های سیستم های باران زا در تولید بارش به این مقصود می توان نائل شد.

بارورسازی ابرها، باران مصنوعی، توسعه منابع آب، افزایش بارش