پایش و پیش بینی روندخشکسالی مناطق جنوبی استان خوزستان

سیستم های پایش برای مدون کردن طرح های مقابله با خشکسالی و مدیریت آن از اهمیت زیادی برخوردار هستند. سیستم ها و طرح های پایش خشکسالی در راستای برنامه ریزی جهت مقابله با خشکسالی و مدیریت پویای آن، از ابزارهای ضروری طراحی برای بررسی خشکسالی، شدت و تغییرات مکانی آن در یک منطقه می باشند و بر اساس اطلاع رسانی و هشدارهای این سیستم ها، زمان و عملیات پیش بینی شده برای مقابله با کاهش عواقب خشکسالی فعال می شوند. برای بیان اندازه خشکسالی از شاخص های خاصی استفاده میگردد. در این مطالعه از آمار بارندگی ایستگاه های سینوپتیک و بارانسنجی موجود در جنوب خوزستان، داده های بارش سالانه 4 ایستگاه بارانسنجی و سینوپتیک آبادان، بهبهان، بوزی شادگان و دهملا برای یک دوره 30 ساله (1386-1357 ه.ش) انتخاب، و مورد استفاده قرار گرفت. پس از بررسی صحت داده ها و انجام آزمون داده های پرت، همگنی داده ها با استفاده از روش جرم مضاعف بررسی گردید. نواقص آماری داده ها از روش همبستگی برطرف شده و سپس مقادیر شاخص های PNPI، نیچه و SPI محاسبه گردید. براساس شاخص های مورد نظر خشکسالی با درجات مختلف در تمامی ایستگاه های منطقه به وقوع پیوسته است. شدت و فراوانی خشکسالی در 3 دوره 10 ساله بررسی شد. براین اساس و بر مبنای شاخص های PNPI در 10 سال دوم ( 1376-1367 ه.ش) دوره مطالعاتی بیشترین وقایع خشکسالی را از نظر فراوانی و شدت در ایستگاه دهملا داشته ایم. و برمبنای روش نیچه و شاخص SPI بیشترین فراوانی خشکسالی ها در 10 سال سوم (1386-1377 ه.ش) دوره مطالعه و در ایستگاه بهبهان بوقوع پیوسته اند. بر اساس شاخص های PNPI، SPI و روش نیچه سال های نرمال در تمامی ایستگاه ها دارای بیشترین فراوانی بوده است . بر اساس شاخص SPI ایستگاه بوزی شادگان و بر اساس شاخص PNPI ایستگاه دهملا دارای بیشترین وقوع خشکسالی بسیار شدید بوده است.

Keywords:

خشکسالی , جنوب خوزستان , SPI , نیچه و PNPI